Είναι κάτι σκιές,στων ανθρώπων τις λέξεις,
που όταν γίνονται φως,δε μπορείς να τ' αντέξεις.
Είναι βράδια ζεστά,στων ονείρων την άκρη,
σαν παιχνίδια παλιά,από χώμα και δάκρυ.
Είναι φίλοι καλοί,διψασμένα φεγγάρια,
και αγάπης καημοί,που σε παίζουν στα ζάρια.
Είναι κι άλλα πολλά,σαν τα ίχνη στο χιόνι,
σκάκι είναι η ζωή,κι εγώ είμαι το πιόνι.
