Ο εφιάλτης μου ήταν το όνειρό σου
σκοτάδι σε σκέπασε ξανά
Σύντρηψα το σπασμένο είδωλό σου
και πήρα τα κομμάτια του κρυφά
Θυμάμαι ακόμα την άδεια σου πρόταση
που ήταν πνιγμένη στον τρόμο
πως έζησες στην ατελείωτη κόλαση
όπου μου είχες διδάξει τον πόνο
Όρισες τη στιγμή που σ' αγάπησα
τώρα έχει μείνει η σιωπή
με μαύρο δάκρυ ναυάγισα
κι εσύ να με βλέπεις με οργή
Περίμενες έξω από ένα τάφο ανοιχτό
ξέροντας τι θα ακολουθήσει
κι εγώ πάνω απ΄το μνήμα σου κρατώ
όσα τότε δεν είχα κρατήσει . . .
