Ο πόνος σβήνει στο κρασί
και το κορμί στο χάδι,
κι όσα τη μέρα κρύβονται,
λάμπουνε στο σκοτάδι.
Μα το δικό σου το φιλί,
όσο και να το πίνω,
μένει η αλήθεια σου κρυφή,
τη δίψα μου δεν σβήνω.
Η αγάπη είναι μυστικό
κι αιώνιο μονοπάτι,
το χάραξαν μικρές στιγμές,
από βροχή κι αλάτι.
Μα ο δρόμος σου που περπατώ,
δεν ξέρω που με βγάζει,
αν είσαι λύπης ερχομός
ή γέλιο που χαράζει.
