Τις έγνοιες μου ζωγραφίζω
Πινέλο μαύρο και γκρίζο
Μια ιστορία παλιά
Μέσα μου χτίζει φωλιά
Απ’ το άρωμα σου μυρίζουν
Φεύγουν και πάλι γυρίζουν
Οι αναμνήσεις στο φως
Σαν ένας φίλος παλιός
Γλυκιά μου Περσεφόνη
Κανένας δεν γλιτώνει
Στην κοφτερή ματιά σου
Τα λόγια μου μικρά
Στο αύριο θα ζήσω
Κι αν δεν σε φέρει πίσω
Ο ήλιος θα στεγνώσει
Το δάκρυ μου ξανά
Ανοίγουν οι ουρανοί
Οι σκέψεις πέφτουν βροχή
Μια μελωδία
Πάλι μου δίνει φτερά
Απάνω σε μια στιγμή
Γράφω τη λέξη «ζωή»
Και η ελπίδα
Μου γνέφει απ’ τη φωτιά
των ονείρων μου
Και συ γλυκιά Περσεφόνη
αν κάπου αισθάνεσαι μόνη
έλα μαζί μου στο χθες
να θυμηθούμε χαρές
Γιατί, δεν θα σε ρωτήσω
Για το αύριο δεν θα μιλήσω
Λίγο από σένα να πιω
Απ’ τη φωνή σου νερό
