" Ό π ι ο "
Ο έρωτάς μου μήκων υπνοφόρος
πρημοδοτεί τα λόγια μου με αίμα τα λερώνει
σαν έρχεται στον ύπνο μου ποτίζει με αφιόνι
τα χείλη μου που αγωνιούν
στης δίψας μου τα αιτήματα
νερό καθάριο για να πιουν
κι εγώ ξοδεύω αισθήματα.
Ο έρωτάς μου άδικος πνιγμός
στα μακρινά παράλια της ήπειρου της έκτης
του κουφαριού μου συλητής, της περιουσίας μου κλέφτης
Εγώ γυρεύω σεβασμό
μα αυτός έχει ασυλία
διαπράττει δίχως δισταγμό
"κλοπή-ιεροσυλία"....
Δεν είναι που οι έρωτες ζητάνε εξηγήσεις
κι ας πέρασαν σαν χείμαρρος, την κοίτη λεηλατήσαν
είναι που ζήτησα νερό τρεχούμενο της βρύσης
κι αφού όπιο με κέρασαν στην θάλασσα με πνίξαν!
22 Νοεμβρίου 2005.
Καλαμάτα. Δ.Μ.
