"ΣΤΗ ΛΙΛΙΠΟΥΠΟΛΗ!"
Χάθηκα πάλι στην άτραπο της Λιλιπούπολης
των εφηβικών μου χρόνων ρευστά ιδανικά
με μωβ ποδήλατα στων ιδεών τα μονοπάτια τα τραχιά
ξέφρενα όνειρα και λιωμένες συνειδήσεις για φρένα μοναχά
Χάθηκα πάλι στα δερβένια του Σαμπάχ
κόκκινοι στίχοι και λόγια που κατάλαβα αργά
τσιγάρο τράκα σε υπόγειες τουαλέτες και μυαλά
μια ζωή να βλέπουμε τη ζωή με πολύχρωμα γυαλιά
Χάθηκα πάλι στις συχνότητες κάποιου ξένου γαλαξία
σε ραδιόφωνα βραχνά, σε βιβλία φαγωμένα
σε φιλοσόφους και τρελούς μ' οράματα ματαιωμένα
ψάχνω την αλήθεια σε χρόνια-παραμύθια ξεχασμένα
Κι έτσι θα μπώ κι εγώ
στο χορό των μπιζελιών
έτσι κι εγώ θ' αφεθώ
στον ανύπαρκτο το
φόβο των δειλών,
Θ' αποκοιμήσω πάλι το καημό...
Κι αφού το νόημα
και πάλι δε θα βρω
θα χορέψω με
του Άδη το σκοπό
με τον έσπερο και
τον αυγερινό,
θ' αποκοιμήσω πάλι το καημό...
