Το αντιο πως το λες, με τι λόγια, ποια φωνή
πως να βγάλουν οι ψυχές τον καημό απ' την πληγή
με δυο λέξεις σιγανές ψιθυρίζεις στη σιωπή
πως το αντιο δεν το λενε όσοι έχουν πληγωθεί
Λένε μονάχα "γεια χαρά" και φιλιούνται σταυρωτα
μια αγκαλιά θα τους σκεπάσει στα ζεστά να τους φυλάξει
το βραδυ μόνοι σαν θα μένουν χωρίς παρέα δραπετευουν
απ' το φόβο πως ο εφιάλτης στ' όνειρό τους μονο δεν μενει
Και μένουν ξάγρυπνοι εκεί ν' ανταμώσουν την αυγή
να τους πει πως την αλήθεια δεν την άντεξε κανείς
ούτε κι όσοι υπομένουν μοναξιά και περιμένουν
ο δικός τους ήλιος να ανατείλει σαν χαμογελούν οι φίλοι
Μα την αλήθεια αναζητούν μέσα στο ψέμα και ρωτούν
πόσες αλήθειες το ψέμα σκοτώνει:
ότι ταχα στον κόσμο δεν είμαστε μόνοι
και ζούμε - αν ζούμε - στεγνά και με θάρρος ζητούμε
το ψέμα βαθιά τον πάτο να πιάσει,
σε ανθρώπου ψυχή ποτε να μην φτάσει
Να ζήσουμε εδώ όλοι μαζί μια παρέα γλυκιά και ζεστή
με όνειρο πάντα και αληθεια,πως ο μόνος δεν είναι πια μόνος
και ο,τι μας λεν τα παραμυθια μόνος κριτής τους ειναι ο χρόνος
Γύρνα και δες με λοιπόν,όχι στο αυριο μα εδώ στο παρόν
ακούω το χρόνο σε κύκλο γυρνά, δικάζει,χωρίζει και κλέβει φιλιά
όσοι όμως μπορούν και επιμένουν για όσα με όνειρα τα δένουν
να είστε εκεί τη στιγμή που χαρίζει τον έναν στον άλλο και το ψέμα ξορκίζει...
-δεν ξερω γιατι,αλλα απλα ηθελα να το ανεβασω..-