Στο ακρογιάλι της ουτοπίας

[Twix]

ΣΤΟ  ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ ΤΗΣ  ΟΥΤΟΠΙΑΣ


Εγώ είμαι η Χαρά! ζωή – ετών 30 –
δε σου ‘χω ξανασυστηθεί
Σ’ ενέχυρο, στην Κηφισιά σ’ είχα πουλήσει
και ζούσα με τα δανεικά

Σου ‘στελνα γράμματα ψυχής – πώς να τα λάβεις; -
όλα με διεύθυνση ελλιπής
Την πόρτα μου άφησα ανοιχτά μα εσύ στεκόσουν
στο κεφαλόσκαλο μπροστά

Έχω πετάξει αποσκευές – τα περιττά μου –
απολιθώματα του χθες
Με μια ελεύθερη ψυχή ζούσα από πάντα
τρέμοντας μην παγιδευτεί

Και άθελά μου εν αγνοία;  την παγίδα μου
ονομάτισα θυσία
Ερήμην μου με λύγισαν – με δυο καπέλα –
οι ενοχές με προίκισαν

Οι γύρω μου, οι συγγενείς – τόσο άγνωστοι! –
δε μ’ ένιωσε ποτέ κανείς
Κι ένα απόγευμα θαρρώ – Μάρτης πως ήταν –
έπαψα να σε καρτερώ

Το καπελάκι μου στραβά,  φορώ και τρέχω
σε ουτοπίας ακρογιαλιά
Και σου συστήνομαι ευθύς, κι αν σου χρωστούσα
τώρα ξοφλάω μετρητοίς.

Το κομμάτι αυτό είναι εμπνευσμένο απο το ομότιτλο βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη......

[Μαργαρίτα Π.]

Με άγγιξε αυτό που διάβασα! Μπράβο σου!!!!!!!! 

[Stergios Kourou]

ΣΤΟ  ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ ΤΗΣ  ΟΥΤΟΠΙΑΣ




Οι γύρω μου, οι συγγενείς – τόσο άγνωστοι! –
δε μ’ ένιωσε ποτέ κανείς
Κι ένα απόγευμα θαρρώ – Μάρτης πως ήταν –
έπαψα να σε καρτερώ

Φοβερό!!!

Μου άρεσε όλο βεβαια...
Μου άρεσε πολύ το στύλ επίσης!!!

Χαρά μου, και πάλι μπράβο... συντρικαλλιδωνίτσα μου!!!

[Ιανός]

Εξαιρετικό!
Μπράβο Χαρά μου!
Είναι τόσο αληθινό και γλυκό, που στο τέλος σου αφήνει μια πραγματική γεύση τρυφερότητας και ευαισθησίας!

[Maria_Adouaneta]

Τόσο, τόσο, τόσο όμορφο...Το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω...Δεν είμαι καλή με τους χαρακτηρισμούς..Μου άρεσε ιδιαίτερα, το βρίσκω εξαιρετικό..
Χίλια μπράβο..
Υ.Γ: μονο μια ερώτηση που μάλλον βλακεία θα πώ..."με διεύθυνση ελλιπής"..αυτό δεν είναι αιτιατική? άρα δε θα' πρεπε να λέει με διεύθυνση ελλιπή??? ξέρετε είμαι κι απο χωριό κι ειναι και λίγο μακρινό και τα μπερδεύω αυτα

[eleos* (Βάλια πια....)]

με τραβηξε και μου αρεσε πολύ ο τιτλος..
μπραβο σου!!!!! μου αρεσε πολυ!!!!
 

[Twix]

margarita paschou, τι να πω τώρα; σίγουρα ένα ευχαριστώ είναι πολύ λίγο και μια υπόκλιση μπροστά στο αληθινό ταλέντο σου....

qrusticks μου, γαργανελοκουρκουμπινομπακετάκι...... όλη την αγάπη μου πατρίδα.... παλιόπαιδο εσύ!!!

Ιανέ μου, αυτά ήθελα να αφήνει αλλά και μία γεύση αισιοδοξίας ότι όλα κάποτε..... μπορεί να συμβούν..... σ' ευχαριστώ

Maria_Adouaneta μου, απόλυτα σωστή η παρατήρηση σου.... λοιπόν... κάποτε μου επιστράφηκε ένα γράμμα κι έγραφε "ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΛΛΙΠΗΣ"...... και δεν ξέρω γιατί αλλά..... έτσι ακριβώς ήθελα να το προσθέσω.... σαν το χαρακτηρισμό με τον οποίο επιστρέφονταν όλα τα γράμματα.... όπως είναι και το "ΠΑΡΑΛΗΠΤΗΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ".... κάπως έτσι.....σ' ευχαριστώ γλυκιά μου που μου έδωσες και την ευκαιρία να το διευκρινίσω...... την αγάπη μου κι εκτίμηση μου στη μεγάλη ανερχόμενη ποιήτρια....

valia* μου, σ' ευχαριστώ από καρδιάς για το σχόλιο σου γλυκιά μου.....με τιμά τοοοοόσο πολύ....

[ερεβος]

Εξαιρετικο! Ιδιως ως ιδεα και συλληψη! Ευγε!

[old_lion]

"...Σ’ ενέχυρο στην Κηφισιά σε είχα πουλήσει ,
    και ζούσα με τα δανεικά..."

"...Την πόρτα μου άφησα ανοιχτή ,
    μα εσύ στεκόσουν
    στο κεφαλόσκαλο μπροστά..."

"...Κι ένα απόγευμα ,
    θαρρώ πως ήταν Μάρτης  ,
    έπαψα να σε καρτερώ..."

Απλώς ξεχώρισα τα πιο όμορφα ανάμεσα στα όμορφα , Χαρούλα.
Τίποτε άλλο ...

Το κομμάτι αυτό είναι εμπνευσμένο απο το ομότιτλο βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη......

Κι όμως αρχίζεις το ποιήμα με το όνομά σου ...