Τη σιωπή μου τη λύνω
κι έχω κάτι να πώ...
ζούσα τώρα καιρό
στη ζωή ναυαγός...
Στο σκοτάδι ζητόυσα
λίγο φως να πιαστώ,
τις ανάσες μετρούσα
ν' ανεβώ στον αφρό...
Τώρα ήρθες εσύ...
Με τού πόθου το χρώμα
ζωγραφίζει φτερά η ψυχή,
στο ασπρόμαυρο σώμα...
Τη σιωπή μου τη λύνω
στίχους γράφω ξανά...
Φτερουγίζει και πάλι η αγάπη
στής καρδιάς τα κλαδιά....
