Μόνος, σ'αφήσανε όσοι φίλους σου θεωρούσες,
κι η αγάπη σου, ενοχλήμενη φαίνετε από εσένα.
Πάλι έξω από νεκροταφείο περνούσες,
να πεθάνεις ήθελες και αυτό ζητούσες από εμένα.
Μόνο εγώ σου έμεινα, το ξέρω αυτό καλά,
μη φοβάσαι λοιπόν, εγώ δε θα σ'απογοητέυσω.
Μαζί θα θυμηθούμε, φίλε, τα παλιά,
και μετά στο νεκροκρέβατό σου θα σε δέσω...
Μην με κοιτάς, φοβάμαι για το τι σε περιμένει...
Δε θα 'ναι άγγελος κυρίου, ψέματα δε θα πω.
Θα είναι του έξαποδώ δαιμόνοι καταραμένοι,
να σε πάνε να πληρώσεις για το έγκλημα σου αυτό.
Σε βλέπω, φαίνετε πόσο φοβάσε,
και νευριάζεις που σε λέγανε όλοι ψεύτη.
Παρ' όλα αυτά για όσους κλάψουνε λυπάσε,
Άνθρωπε που έμενες χρόνια πολλά μες το καθρέφτη.
Αρ.Στυλ.
