Φέρτε μου απόψε,
λίγο θάνατο να πιω,
να διαγράψω της ζωής,
το Βατερλό.
Φέρτε μου σκόνη,
άσπρη μάγκες διαλεχτή,
να διαγράψει η ψυχή,
κάθε πληγή.
Πάρε με χάρε,
απόψε αγκαλιά,
κι ως τα χαράματα,
να μην υπάρχω πια.
Στο παραλήρημα,
στον πόνο της καρδιάς,
πες μου ένα ψέμα,
πως εσύ μ’ αγαπάς.
Φέρτε μου απόψε,
λίγο θάνατο αργό,
πάνω στην φλέβα μου,
να γράψω σας μισώ.
Φέρτε μου σκόνη,
να ποτίσω την καρδιά,
κι ό,τι την πλήγωσε,
να μην θυμάται πια.
