Απόψε ώρες καθόμουνα τ' άσπρο χαρτί κοιτώντας
να γράψω κάτι θέλησα, μα λέξη δε θα βγει
ποτέ δεν τα κατάφερνα στα λόγια τα μεγάλα
ποτέ στους αποχωρισμούς δεν ήμουνα καλή
Απόψε πάλι ένιωσα μεγάλη επιθυμία
για τις νυχτιές που πέρναγαν και μ' είχες αγγαλιά
μικρό κορίτσι ήμουνα στο ψέμα βυθισμένη
τί όμορφο το ψέμα σου κι ας πλήγωνε μετά!
"Αν αγαπήσεις μια φορά, χίλιες θα σε προδόσουν"
ρητό που λέγανε παλιά οι φίλοι οι σοφοί
ποτέ μου δεν κατάλαβα ότι αλήθεια 'λέγαν
ποτέ μου δε φαντάστηκα την απουσία αυτή
Δοκίμασα άλλους έρωτες, δοκίμασα αγάπες
δοκίμασα άλλη ζωή και άλλη αγκαλιά
Τίποτα δεν κατάφερε να μ' αναστήσει, φως μου
τίποτα δεν κατάφερνε να μπει μες στην καρδιά
Απόκτησα όσα θέλησα, όσα ποτέ δεν είχα
"πετυχημένη" λέγομαι, καρίερα και δουλειά
μα αν μια λέξη πάντοτε στενά με συνοδεύει
"αποτυχία" λέγεται και μού 'γινε σκιά
Κι αυτό γιατί, αγάπη μου, εσένα έχω χάσει
ή μάλλον για' δε μπόρεσα να σ' έχω αληθινά
δίπλα μου πάντα είχες πει, θα 'σαι ό,τι κι αν γίνει
μα πάντα όταν σε ήθελα χανόσουν ξαφνικά
Η απελπισία γέμισε το άδειο μου ποτήρι
κι απ' το να δω να χύνεται, καλύτερα να σπάσει
"Η απελπισία περίστροφο..." έλεγε ένα τραγούδι
γιατί να μένω στη ζωή αφ' όλα τα 'χω χάσει;
Γιατί όλα, αγάπη μου, είσαι εσύ
κι ας τό 'χεις πια ξεχάσει
αγαπημένε σύντροφε και αίμα μου μαζί
Κι απ' την στιγμή που θα γενώ
κι εγώ ένα με το χώμα
τούτη η γη θα σ' αγαπά ακόμα πιο πολύ...
