... έλεος ! ! !
Τι θα γίνει τώρα ?
Θα σας κυνηγούμε , κύριε Θοδωρή - Πράσινε , από "χωρίον εις χωρίον"
κι από ποιήμα εις ποιήμα ,
για να σάς αρνηθούμε το έλεος ?
Εμείς το πήραμε ?
Φυσαλίδα , καλή μου , συγχώρεσέ μου την παρέμβαση .
Το ποιήμα σου όντως παραπέμπει σε παλιές εποχές ,
σε στάχυα που κιτρινίζουν στον ήλιο και τρέμουν στο φύσημα τού ανέμου ,
και προπάντων σε αυτόν τον ήλιο τον καλοκαιρινό που καίει , καίει ,
πάνω από τα κεφάλια μας το μήνα Ιούλη , τον Θεριστή .
Παραπέμπει σε στάχυα που σκεπάζουν και κρύβουν και προστατεύουν
τα πιο αγνά και τα πιο όμορφα συναισθήματά μας .
Κι ύστερα παραπέμπει σ' εκείνα τα όνειρα που μαζί με τα στάχυα ,
σαν ήρθε ο Σεπτέμβρης ,
κιτρίνισαν , στέγνωσαν , ξεράθηκαν ,
και μαζί με τα στάχυα θερίστηκαν .
