Άλικο Δείλι

[Gregori]

                   Άλικο Δείλι



Σ’ ερωτικό ηλιότοπο θνητών και θεανθρώπων
αγγέλων ερωτόπλαστων νιάτων γεροδεμένων
ιστορικών ποιητικών και μουσικών προσώπων
σμίγουνε πόθοι Ομηρικοί παιδιών ερωτευμένων.

Στη γη όπου η Άνοιξη ανθίζει κάθε μέρα
και το γαλάζιο τ’ ουρανού χορεύει στην αρμύρα
ο ψίθυρος της θάλασσας μες στη σιωπή του αγέρα
φαντάζει σαν του Απόλλωνα τη μουσική στη λύρα.

Κι όταν γιορτάζει ο έρωτας στα ολόδροσα τα χείλη
κι ο ήλιος στεφανώνεται λευκά πορτοκαλάνθη,
στην κοίτη του ερωτισμού το Άλικο το Δείλι
λούζει με ηλιοβούτημα τ' απόκρυφα τα πάθη.

Πριν το σύμπαν στρωθεί με βελούδινα αστέρια
να λαγιάσει του πρίγκηπα ήλιου το φώς
στην ουράνια γιορτή τους με κρίνους στα χέρια
ο σοφός της μεγάλης αγάπης θεός               
και του έρωτα αγγέλοι αιώνιοι  χίλιοι
ερωτεύουν τη γη με το γιό τ' ουρανού
και στη γη του Πρωτέρωτα τ' Άλικο Δείλι
δυό αγνούλες καρδιές' μίας νιάς κι ενός νιού !

Εκλεκτή των θεών η δροσόπλαστη κόρη
λαφροσειέται στους άμαθους πόθους αγνά'
από γλύπτες αγγέλους πλασμένο τ' αγόρι
προς των πόθων το κάλεσμα κλίνει σεμνά.

Στο γιαλό των Παρθένων γλιστρούν απ' το Δείλι
μές τον κόρφο της νιάς ηλιαχτίδες θερμές'
η ανάσα κολλά στα μελένια της χείλη
κι αγρικάει της νιότης τίς πρώτες ορμές.

Του πελάγου η αύρα φλερτάρει με χάρη
με τη φλόγα στα λιόλουστα στήθια του νιού'
την αγνή κοπελιά θε να κάνει ζευγάρι
να σμιχτούνε στα κόκκινα του δειλινού.

Ένα χάδι στο φέγγος της μέρας που φεύγει
σεργιανά μεθυστά στα χυτά της μαλλιά
τραγουδάει η γη και ο ήλιος χορεύει
στ' ουρανού τη γιορτή μ' ανοιχτή αγκαλιά.

Πειρασμοί σκανταλίζουν το νού και σαλεύει
οι καρδιές φτερουγούνε σα σμάρι πουλιά
και ο έρωτας νέο και νιά σαγηνεύει
σ' ερωτόπλαστης ήβης παρθένα φωλιά.

Η πνοή απ' τα σπλάχνα τους λάβα συνάζει
κι η καυτή ανερώτευτη σάρκα ποθεί
τη στιγμή που το σώμα ανάσες θα στάζει
σαν αράχνης ιστός απαλά ν' απλωθεί.

Απ' το σούρουπο λιόχρωμα δρέπουν τα χείλια
και σε φόντο γυμνό ζωγραφίζουν φιλιά
με παλμούς θηλυκούς τ' ανοιγμένα κογχύλια
προκαλούν τα φιλιά χαμηλά στην κοιλιά.

Σε κρυφά μονοπάτια με ρόδα λουσμένα
ο ιδρώτας κυλά σαρκική ευωδιά
κύμα πόθου δονεί τρυφερά τον υμένα
δυό σταλιές ροδαλές στην υγρή αμμουδιά

Ο Πρωτέρωτας φλέγεται στ’ Άλικο Δείλι
στο βωμό του αγνού κολπικού δονισμού'
λυτρωμένοι σπασμοί ενσαρκώνουν τη μύλη
ταπεινοί ασπασμοί Λυτρωτή Οργασμού.

Μοίρες έχουν μοιράνει την ώρα της γέννας
την αγνότητα αμνό στο βωμό της γενιάς'
να γενεί η τιμή κάθε κόρης παρθένας
ιερό φυλαχτό Άγιας Πρώτης Νυχτιάς.

Καταθέτουν περίσσεμα πόθου μ' ευλάβεια
προσκυνούν την αρχή της ζωής με τιμές
λίγο χώμα νερό δυό πρωτόπλαστα χάδια
και ανάσα καυτή' όπως λεν οι Γραφές.

Τώρα στ’  άστρα μεθούν οι θεοί κι οι αγγέλοι
μα ο πρίγκηπας ήλιος ποθεί την αυγή
που το φως του θ' αρχίσει γλυκά ν' ανατέλλει
με ουράνια στοργή, ν’ αγκαλιάσει τη γη.

Όρκους πίστης λαξεύουν και ζήσης αιώνιας
το σμυρίγλινο σώμα του άβγαλτου νιού
στ' αλαβάστρινο στήθος της νιάς της Παρθένας
και στη Γή τη δικιά μας ο Γιός τ' Ουρανού.

[androula]

   Πολύ όμορφες εικόνες....!!!θεωρώ πως έχεις 1 αξιοζηλευτη σχεση με τη γλώσσα..., μπορείς κ τη χειρίζεσαι πολύ όμορφα...!!!

                                                    ελπίζω στην ανασκαφή μου να βρω κι άλλα δικά σου :

[mantinada]

Δυνατές εικόνες καθώς περιγράφεις μια στιγμή μοναδική στη ζωή κάθε ανθρώπου,
άντρα ή γυναίκας,
γεμάτες συναίσθημα το οποίο σαφώς και εύχομαι όλοι να μπορούσαμε εκείνη τη στιγμή να νιώσουμε...

Υπέροχο,
να είσαι καλά!

[Tαμτάκος]

μπορεισ να μου το εξηγησεισ λιγο το ποιμα;
δε καταλαβα τιποτα.

[Gregori]

Να στο εξηγήσω Ταμτάκο με μιά πιό σύγχρονη έκδοση.
Διάβασέ το απ' την αρχή.

[gkou]

Πολύ γραφυρός ο τρόπος που γράφεις.Μπράβο σου!