Οι φωνές μου...

[Fusalida]

"Οι φωνές μου..."


Ρολόι:Τικ-Τακ  Τικ-Τακ  Τικ-Τακ
οι λεπτοδείκτες ανάλγητα ηχούν
μεσ' το νου πάλι το χθες τρυγούν.

Ράδιο:"...και σου τα 'λεγε η μαμά σου
να κοιτάζεις τη δουλειά σου..."
Ίσως να στείλω μια συγγνώμη μαμά,
ίσως μονάχα στ' όνειρά σου.

Ράδιο:"...μάθε κούκλα μου μια τέχνη
τι τον θες τον καλλιτέχνη;..."

Τότε που χόρευα με
του έρωτά σου τα κουρέλια,
με τη λιγοστή αναπνοή μου
πάνω στης κιθάρας σου τα τέλια
θαρρώ πως ξέχασα στ'ακροδάχτυλά σου
τ' ανήλιαγο κορμί μου.

Ξέχασα τη φωνή σου στ' αυτί μου...
"...έχω 'να στίχο που δε θα βρει να χωρέσει
θα τον δώσω στο λαιμό της να τον δέσει..."

Ξέχασα ακόμη και εκείνη τη ζακέτα με το ξεβαμμένο χρώμα,
είχα βλέπεις καιρό να νιώσω την υγρασία του χειμώνα...

Κι έτσι με βρήκε η παγωνιά γυμνή
και μ' άγγιξε με της απουσίας την αφή.

Μα ξέρεις έχει ήχο κι η σιωπή
μοιάζει με κάποιου Αίμωνα τη θρηνητική φωνή
που ολολύζει πάνω στης μνήμης τη σκηνή
ώσπου να στρέψει το μαχαίρι στη μέσα του πληγή.

Ράδιο:"...πως αντέχει η σιωπή
δίχως τη δικιά σου φωνούλα..."
Πως τελειώνει η ζωή
σε μια τόση δα στιγμούλα;

Ρολόι:Τικ-Τακ  Τικ-Τακ  Τικ-Τακ
Καλήνυχτα....Καληνύχτα....
Καληνύχτα μέθη του "θα"
και καλλιτέχνη του πουθενά.

 

[Fusalida]

Καλησπέρα...
Είναι ιδιόμορφο ιδιαίτερα όσον αφορά στην ομοιοκαταληξία...
Συγχωρέστε με αν δημιουργείται αντιαισθητική εικόνα.
Όποιοδήποτε σχόλιο ακόμα και αρνητικό, είναι πάντα καλοδεχούμενο.
 
Ευχαριστώ...
    Γιώτα

[pinelopi]

Καλημέρα Γιώτα 

Σίγουρα είναι διαφορετικό όχι τόσο λόγω της "άναρχης" ομοιοκαταληξίας του όσο για τις θεατρικές παρεμβολές του ρολογιού και του ραδιοφώνου.
Δεν ξέρω πως το έχεις φανταστεί και εαν του έχεις δώσει μουσική στο μυαλό σου , εγώ δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορεί να μελοποιηθεί και να ερμηνευτεί έτσι.
Θα μου άρεσε πιο πολύ αν έβαζες μέσα στο κείμενο ( π.χ. στο τικ τακ του ρολογιού οι λεπτοδείκτες ανάλγητα ηχούν ...κ.λ.π.) και το ρολόι και το ραδιόφωνο αλλά αυτή είναι καθαρά υποκειμενική άποψη. 
Αντιαισθητική εικόνα πάντως δεν μου δημιούργησε σε καμμία περίπτωση.

Οι στίχοι που ξεχώρισα : ''ώσπου να στρέψει το μαχαίρι στη μέσα του πληγή'', ''θαρρώ πως ξέχασα στ'ακροδάχτυλά σου τ' ανήλιαγο κορμί μου''.

[Fusalida]

Καλησπέρα Pinelopi...

Κάπως έτσι το' χω φανταστεί...και δηλαδή δε χρειάστηκε να το φανταστώ πολύ γιατί κάτω απο τέτοιες "συνθήκες", κάτω από αυτούς τους ήχους το έγραψα και τους μετέφερα συνειδητά στο "ποιήμα"....
Η αλήθεια είναι πως ούτε έχω σκεφτεί ούτε μπορώ να το μελοποιήσω...
Αν ποτέ γινόταν πάντως κάπως έτσι θα ήθελα να είναι...

Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και το χρόνο σου...

[ερεβος]

Θα ελεγα πως οι εμπνευσεις σου ειναι παροιμιωδεις....Γραφεις εκπληκτικα πιστευω...
Διεκδικω με αξιωσεις τον τιτλο του μεγαλυτερου θαυμαστη σου και θα ιδρυσω και fan club!

[Spilios]

Μοναδική η γραφή σου, ορεχτικότατη κι ας μην τόσο εύπεπτη...

[Μαργαρίτα Π.]

Ξεφεύγει από τα καθιερωμένα - και γιατί όχι? - αλλά μου άρεσε Γιώτα! 

[Κατερινα_]

Είναι έξυπνο και ξενίζει στην πρώτη ανάγνωση.
Έχεις προσωπικό ύφος και δε φοβάσαι να παίζεις μαζί του. Αυτό μου αρέσει. 

[alex68]

πολυ καλο εκανες τη διαφορα  και εις τα πολυγραφοτερα

[Fusalida]

Pinelopi, Έρεβος, Spilio, Margarita, Κατερίνα, Alex....Ευχαριστώ από καρδιάς για το χρόνο και τα σχόλιά σας...

Είχα τις αμφιβολίες μου γι΄αυτό και τέτοια λόγια από άτομα που θαυμάζω και νιώθω λιγοστή μπροστά στα "γραμμένα" τους με τιμάνε ιδιαίτερα...
Ευχαριστώ..

[pimami]

ζηλεύω το θάρρος σου αρχικά να γράψεις κι ύστερα να εκθέσεις κάτι ιδιόμορφο που ξεφεύγει από τα καθιερωμένα! να σαι σίγουρη πως βγήκες κερδισμένη! κι εμείς σαν αναγνώστες!

[Stergios Kourou]

Μπράβο Γιώτα!!!
πρωτοτυπο, πηγαίο και δυνατό! Μοιάζει λίγο και με γυναικεία σφαλιάρα...αν μου επιτρέπεις...

και πάλι μπράβο!!!