" εαρινοί περίπατοι "
Λεπτή φορέθηκε κλωστή που κάτι προμηνύει
σε κοριτσίστικο καρπό, λευκή και κόκκινη μαζί
στην παραλία η άνοιξη βολτάροντας πεζή
μηνύματα ερωτικά στον κόσμο εξαπολύει.
Με του Μα'ί'στρου το άγγιγμα χορεύουν τα μαλλιά της
της πλάσης άρχουσα, γελά, του έρωτα αγρίμι
Ποιητές ξεδιάντροπα κοιτά με βλέμμα απ' ασήμι
που άβουλα ανταποκρίνονται στο θείο κάλεσμά της.
Τα ίχνη της ακολουθούν στην άμμο που αφήνει
για κάθε έναν αλλιώτικο κορμί την ενσαρκώνει.
Μα είναι σε όλων τη ματιά του Διόνυσου εγγόνι
που ήρθε γυμνή απ' τα πέλαγα καβάλα σε δελφίνι.
Κι εγώ που βλέμμα ποιητή δεν είχα, ούτε το χω
μήτε κορίτσι αντάμωσα, μήτε άνεμου τραγούδι
κι εκείνο το διαβολικό του έρωτα αγγελούδι
όσο κι αν το προσπάθησε πάλι δε βρήκε στόχο...
Μα έχω αισθήσεις άνθρωπου κι είναι πραγματικότης
σαν εποχή η άνοιξη κι ας μην την είδα εμπρός μου...
Της θάλασσας τα βότσαλα είναι ο θησαυρός μου
μήπως πάνω τους πάτησε για τον περίπατό της...
.... και πού να μυρίσουν και οι πορτοκαλιές.....
Καλό μηνά σε όλους!!! Καλαμάτα.
Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος
