Άγριες μέρες, παγερές, γιαλιά σπασμένα
που πάνω τους κυλιόμαστε γυμνοί
σού ΄γινα βάσανο κι εσυ πληγή για μένα
κάτσαμε τη ζωή μας στο σκαμνί
Σαλπάραμε με βάρκα την ελπίδα
να φύγουμ΄απ΄τον άγριο καιρό
μα στ΄ ανοιχτά μας βρήκε πάλι καταιγίδα
κι εκεί που σμίγει ο ουρανός με το νερό
εγώ ακόμη μια στεριά δεν είδα
κι άλλο κουπί πια να τραβήξω δεν μπορώ
