Ασ'τη φλόγα τώρα πια να σβήσει
Αφού τίποτα δε μένει να μας δένει
Ήταν γυαλί μα τώρα ραγίζει
Ίσως είναι η σιωπή που μένει
Καθόλου δεν προσπάθησες να ζήσεις
Καθόλου δεν προσπάθησες και έχασες
Δε θα ζητήσω όμως ποτέ να μείνεις
Για την αγάπη αυτή ποτέ δεν έκλαψες
Ίσως είναι η σιωπή που μένει
Όταν η αγάπη μας πεθαίνει
Και το φως αφήνει το δωμάτιο
Χωρίς καμιά ελπίδα για ζωή
Ίσως είναι η μοναξιά που φτάνει
Όταν η αγάπη δε γυρνάει
Και τότε φαίνεται μόνο σκοτάδι
Και μια πηγή φωτός απ' τη δική σου τη ψυχή
Άνοιξε την πόρτα και φύγε τώρα
Η καρδιά μου άλλο δεν αντέχει
Της αγάπης μας τελείωσε η ώρα
Είναι μόνο η μοναξιά που μένει
Μη πεις λέξη, φύγε μακριά μου
Μη κοιτάξεις πίσω ούτε μια στιγμή
Μη με σκέφτεσαι, πονάει η καρδιά μου
Ξέρω, θα το μετανιώσεις και εσύ
Ίσως είναι η σιωπή που μένει...
Δεν ξέρω τι έκανα μα δε θα επανορθώσω
Αφού το θέλεις φύγε μακριά
Τα λάθη που έκανες δε θα διορθώσω
Να'σαι σίγουρος θα είμαι μια χαρά
Φύγε μα πίσω σου να ξέρεις δε θα τρέξω
Φύγε στο σπίτι σου να ξέρεις δε θα 'ρθώ
Και τις δικές σου τις πληγές εγώ δε θα γιατρέψω
Εσύ τον ήθελες αυτό το χωρισμό
Μόνο η σιωπή τώρα απομένει
Και το κλείσιμο της πόρτας με χτυπά
Κατεβαίνεις τα σκαλιά και η αγάπη φεύγει
Να'σαι σίγουρος θα είμαι μια χαρά...
