Κλείνω τα μάτια μου και φέρνω μια εικόνα,
ένα δικό σου φως αγάπης στην καρδιά,
κι η θλίψη ο πόνος γίνονται κομμάτια,
και το αντίο σου σκιά που δεν πονά.
Με λούζεις φως χωρίς να ξέρω την πηγή σου,
ένας ζητιάνος ήμουνα κάποια στιγμή,
που είπε καλημέρα η καρδιά σου,
και με ξεδίψασες μ’ ένα ζεστό φιλί.
Κλείνω τα μάτια μου το δάκρυ μου κυλάει,
παράξενα όμως σήμερα δεν με πονά,
αγάπης άρωμα τα χείλη μου κερνάει,
και το αντίο σου σκιά που δεν πονά.
Με λούζεις φως χωρίς να ξέρω την πηγή σου,
ένας ζητιάνος ήμουνα κάποια βραδιά,
που είπε καληνύχτα η καρδιά σου,
και που με ζέστανες με μια σου αγκαλιά.
