Η μ π ά μ ι α . . . (γεροντική ανία...)

[pimami]

                   « Η  μπάμια… »


Οι μέρες μου, οι ώρες και τα έργα μου εν γένει…
μαρτύρησαν και μαρτυρούν
και θα ‘χουν πάντοτε να πουν
«για άξιο νέο πως πρόκειται…», μα πάντα κάτι μένει,

κρυμμένο εντέχνως μέσα μου που πάντα κουβαλάω
κι ας φαίνεται ανέξοδο
δεν ψάχνει για διέξοδο…
μοιάζει με μπάμια, που ποτέ δεν πρόκειται να φάω….

αν κάποτε αποφάσιζα να το διοχετεύσω
στην τέχνη της στιχουργικής
θα ‘ταν σαν της μαγειρικής
ρεσάλτο: βρώση μπάμιας να διακινδυνεύσω!

Και τώρα ευρισκόμενος «ποιητής» επί τω έργω
βρίσκομαι σ’ έναν πειρασμό
να μαρτυρήσω και αυτό
που κρύβεται…να σας το πω και όπως πάντα φεύγω!

Γράφω για ήλιους, για βουνά, για δέντρα και ποτάμια
μα τα ίδια μου τα οράματα
με οδηγούν σε σφάλματα
και πάντα μένει αφάγωτη στο πιάτο μου η μπάμια…

…..κάποιος φοβάται, ποιητής ή αλήτης δεν το ξέρω
δεν τρώει μπάμιες κι ας πεινά
στων δισταγμών του τα δεινά
γυρνά η δυστυχία του και τον φωνάζει γέρο!!!

                                                           Απρίλιος 06
                                                                                Καλαμάτα           Δ.Μ.
                                                                                                           

...αν η κατάργηση της αυτολογοκρισίας είναι σαν να τρώω ένα πιάτο μπάμιες, σήμερα απλά βούτηξα το ψωμί μου στη σάλτσα...
                                                               αδέρφια, να 'στε καλά και συγγνώμη...

[Fusalida]

Aγαπητέ μου ποιητά με έκανες πάλι να ριγήσω με τούτα τα περιέργως θλιμμένα και έξυπνα στιχάκια σου...Θλίψη που κρίβεται στην παράξενη αυτοκριτική που κάνεις, θλίψη της δειλής συνειδητοποίησης και της τολμηρής παραδοχής σου...Το απίστευτο μπλέξιμο με την μπάμια ελαφραίνει κάπως το κλίμα...

Όσο για τα οράματά σου σε οδηγούν νομίζω σε υπέροχες δημιουργίες...και νιώθω τυχερή που μπορώ να τις απολαμβάνω κι εγώ...
Ευχαριστώ...

Γιώτα

[monalizagreen]

                                     Μ’ένα πράσινο καινούργιο παπιγιόν
                                   προχωρώ για τον χορό των…ποιητών...
                             Ήρθ’ η ώρα πια και‘γω,ήρθ’η ώρα πια και’γω…
                            να χορέψω με λαχτάρα, αγκαλιά με μια...μπάμια...
                                               το πρώτο μου ταγκό!!!

                  Λοιπόν,τι λέτε κύριε Pimami,…
                                                                   θα μου χαρίσετε αυτόν τον χορό; 

                                                                                Monaliza Green
                                                            (πρόκειται για μπιζέλι με ονοματεπώνυμο)




(Υ.Γ.:το ότι μου αρέσει ο τρόπος που γράφετε σας το’χω πει και ξαναπεί και ξαναπεί… όλο τα ίδια και τα ίδια θα λέμε;;; όσο για την αυτοκριτική θα πω αυτό…οι μπάμιες είναι νόστιμες αρκεί να είναι φρέσκες και μαγειρεμένες με μεράκι και αγάπη…)

[pimami]

Αν είσαι εσύ, Ευτυχία μου, το μπιζέλι (και μάλιστα με ονοματεπώνυμο), τότε εγώ είμαι η μπάμια??? ή μήπως ο μπάμιας...? (μάλλον...)

ας χορέψουμε λοιπόν!

μόνο που, Γιώτα μου, δεν ξέρω αν την επόμενη φορά θα υπάρχει ζαρζαβατικό για να ελαφρύνει το κλίμα....

Υ.Γ. Οι μπάμιες είναι το μόνο φαγητό που δεν έχω ακουμπήσει ποτέ... μέχρι την επόμενη απόπειρα απλά σας ευχαριστώ από καρδιάς για τα σχόλιά σας και το χρόνο σας...

[monalizagreen]

 δε με καταλαβαίνεις και πολύ με στεναχωρείς...
   έρχομαι και σου λέω αφού έχω βάλει τα καλά μου...

                                     Μ’ένα πράσινο καινούργιο παπιγιόν
                                   προχωρώ για τον χορό των…ποιητών...

        κι εσύ καταλαβαίνεις αυτό;;;;   
                 

...τότε εγώ είμαι η μπάμια??? ή μήπως ο μπάμιας...? (μάλλον...)

                                                                                                  ε,αυτό ήταν....
                                                                                     επιστρέφω στην κατσαρόλα μου....

                                                                                                         

[Stergios Kourou]

ΑΨΟΓΟ^αψογο_αψογο! ! ! !

Δηλαδη δεν είναι δυνατόν!
Και όταν διαβασα τον τίτλο είπα...."ρίσκο"!!!
Τι ρίσκο? Μας ξετίναξες!!! Αναψα τσιγάρο...

Τα σέβη μου!

[DEROS]

Απολαυστικοτατο απο την αρχη μεχρι το τελος !!!!! Μου αρεσε καλε μου φιλε παρα πολυ !!!! Τα σεβη μου !!!!

[Ektor_S]

Ιδιαίτερο το ταλέντο σου φίλε.
Ο αυτοσαρκασμός σχεδόν πάντα υπάρχει σε όσα γραφόμενά σου έχω διαβάσει.Τον συνδυάζεις θαυμάσια κάθε φορά με το θέμα που στιχογραφείς. Μπράβο

[pimami]

Ευτυχία, ραντεβού στην κατσαρόλα λοιπόν...
Στέργιο, ρισκάρω μαζί σας... όταν έκανες κλικ στο "ποίημα" ρισκάρισες το χρόνο σου... χαίρομαι που αισθάνεσαι πως δεν πήγε χαμένος... κι ας οδηγήθηκες στο τσιγάρο...
Ντέρο, (δεν ξέρω αν το τονίζω σωστά) μαζί με τις ευχαριστίες μου και την εκτίμησή μου...
Έκτορα, ο αυτοσαρκασμός δεν είναι στόχος βέβαια, βγαίνει αυθόρμητα και γι αυτό μάλλον συνδυάζεται επιτυχημένα -καθώς λες- στα θέματά μου... πειραματίζομαι με τον εαυτό μου και όταν οι αποδέκτες των αποτελεσμάτων κάνουν τέτοια σχόλια..... ε, τότε την επόμενη φορά ίσως φάω και την μπάμια.....


Να είσαστε όλοι καλά!!! καλό μήνα!!!

[mymood]

Καταλαβα καλα?? Τι συγγνωμη ρε φιλε. εσυ εισαι απιστευτος. Χαχαχαχα πραγματικα απιστευτος. Δεν μιλαω μοναχα για την στιχουργικη σου ικανοτητα, ουτε βεβαια για το ρισκο που ανεφερε ο ντραμερ, ουτε για τον αυτοσαρκασμο σου που ανεφεραν καποιοι αλλοι, μιλαω για την ικανοτητα σου να αυτολογοκρινεσαι εξομολογουμενος ταυτοχρονα και απενοχοποιωντας ολους μας. Νασαι παντα καλα

[pinelopi]

Ε , αφού το κατάφερες και αυτό...να εντάξεις περίτεχνα μια μπάμια μέσα σ' ένα ποίημα και να έχεις αυτό το καταπληκτικό αποτέλεσμα...τα λόγια περιττεύουν!

[pimami]

mymood θα θυμάμαι το σχόλιό σου για δυο λόγους... ο πρώτος είναι για την απενοχοποίηση για την οποία έκανες λόγο και ο δεύτερος γιατί μόλις διάβασα την πρώτη πρόταση που έγραψες πίστεψα πως επρόκειτο για την πιο αρνητική κριτική που έχω ποτέ γευτεί... Να σαι καλά!

pinelopi ελπίζω να μη σας έκατσε βαριά στο στομάχι...

...καλή χώνεψη και ευχαριστώ πολύ!!!

[Spilios]

Ανεξάντλητη πρωτοτυπία, που εξαίσια ισορροπεί στο γκροτέσκο ! ΜΠΡΑΒΟ σου ποιητή !

[Βραζίλης]

Πρωτότυπο! μπράβο! δεν φανταζόμουν οτι μια μπάμια μπορεί να σε φέρει σε τόσο δύσκολη θέση... αλλά από την άλλη, γενικά στη ζωή μερικές φορές κολλάμε στα πιο ασήμαντα (για τους άλλους) πράγματα, πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό, όμως στην δική μας πραγματικότητα το νερό είναι βαθύ... και η μπάμια ιδιαιτέρως γλοιώδης.

[delfinaki]

Καινούργιο-φρέσκο (φαντάζομαι και η μπάμια επίσης)
Επόμενο: το φασολάκι

[pimami]

Βασίλη, καμμιά φορά αναβάλουμε τις αποφάσεις μας με αστείες αφορμές... πιο συχνά, ίσως, δεν φτάνουμε καν στο να πάρουμε αποφάσεις... φαντάσου, αυτή η γλοιώδης αίσθηση της μπάμιας είναι αρκετή να με κάνει να μην την αγγίξω ποτέ.... ίσως... ποιος ξέρει...?

Δελφινάκι, λες να έχω προβλήματα με τον μπαρμπα-Στάθη...?