"...κι αν έφυγα, σφιχτά στα σπλάχνα σε κρατάω
και κάθε βράδυ σε κοιμίζω με νανούρισμα γλυκό..."
Τα σπλάχνα είναι για τα αγέννητα μωρά
και τα νανουρίσματα για τα γεννημένα .
Για τους μεγάλους ό,τι μετράει είναι μία αγκαλιά .
Όχι απαραίτητα για ένα τανγκό ,
έτσι απλώς και μόνο για παρηγοριά και για θέρμη...
"...το πρώτο αστέρι π' αντικρύζω εν ψυχρώ πυροβολώ..."
Μην πυροβολείς τ΄αστέρια ,
και ειδικά όχι εκείνο το "
αστεράκι" το μικρό ,
πυροβόλα το έδαφος , τις πέτρες , ένα τενεκεδάκι άδειο ,
ό,τι είναι ακίνητο και δεν πονάει .
Αυτά πυροβολώ εγώ .
Τ΄αστέρια κινούνται , είναι ζωντανά , πονάνε .
Μάς δείχνουνε το δρόμο που τραβάμε ,
και φέγγουνε μπροστά μας όταν τον έχουμε χάσει και αυτόν .
Όμορφο .
