Σαν χωματινες κουκλες
Η ιστορια μιας γυναικας που φοβοταν τη ζωη
ετρεχε πανω απ'τον ΄κοσμο μ'ενα συννεφο
κρατουσε στα δυο της χερια εναν ηλιο
ειχε την αγαπη,ενα δακρυ στο χαμογελο
Γνωρισε αντρες σε υπογεια μπαρ,νυχτες θολες
αφεθηκε σ'αυτους χωρις κανονες και ενοχες
ηθελε να τρεξει,να φωναξει,να σωθει,να τραγουδισει
νοτες που δεν επιαναν ανθρωπινες φωνες
Η ιστορια ενος αντρα που αγαπησε τον θανατο
ειχε τη θλιψη ζωγραφια στη καρδια ενα κλαδι
πετουσε πανω απ'τη θαλασσα με τα πουλια
κατω απ'τους ουρανους θα βλεπει,θα μεθα
Γνωρισε γυναικες που τον φυλακισαν, ουρανιο κελι
του χαρισαν απλοχερα χαρα κι αθανασια
μα δεν του δωσανε αυτο που εψαχνε μικρος
εναν αγγελο,μια φλογα για το βρεφος που κοιμιζει
Σαν χωματινες κουκλες που φοβουνται το νερο
σαν τα παιδακια που τρομαζουν στο σκοταδι
ετσι και σεις φιλοι μου χωρις σκοπο
ντρεπεστε να ζητησετε ενα χαδι
