σχετικα με το θεμα...Βαγια μου, τιποτα δε χαθηκε κι ας φαινονται οτι εχουν ολα μαραζωσει! 
Πολλά χάνονται, ή έστω μαραζώνουν…και καλά να πάθουν!
Ευτυχώς όμως γεννιούνται καινούρια, ή κάποια από αυτά που ήδη υπάρχουν είναι τόσο δυνατά που δεν «παρασύρονται» από καλάμια, επάρσεις ή μίζερα φούμαρα…από αυτά που είναι της μόδας, ξέρεις…ή από ‘κείνο το φευγιό το διανοουμενίστικο, αυτό με το βλέμμα του ροφού κάπου στο χάος…κι αυτό είναι τις μόδας…
Ας κάνουν ότι νομίζουν πως μπορούν!
Εγώ ξέρω πως ένα κι ένα κάνουν δύο.
Και όχι. Δεν είμαι απόλυτη. Ξέρω κι άλλες πράξεις με το ίδιο αποτέλεσμα. Αλλά μην πάνε να μας πείσουν πως ένα κι ένα κάνει τρία, τέσσερα κτλ…
Κι επειδή εύλογα μπορεί να με ρωτήσει κάποιος :
«Μα τι λες? Σε ποιόν αναφέρεσαι?»,
να ξαναπώ πως τόσο οι στίχοι αυτοί όσο και τα προηγούμενά μου σχόλια έχουν να κάνουν με τους καλλιτέχνες εκείνους που και ο τρόπος και το έργο τους ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΙΘΟΥΝ…
Να ‘σαι καλά κοριτσάκι!!!
