Της Νυχτός ή Ύμνος στη Νύχτα
Ω νύχτα συ, πλανεύτρα
με γιασεμιά μυρωμένη,
Συ που χαρίζεις ταξίδια στις καρδιές
τ'ονείρου ερωμένη
Συ που χαιδεύεις τις πληγές
και πλάθεις παραμύθια,
Συ με τ' ολόγιομα φεγγάρια-φωτιά για
τα τσιγάρα-ποιο το χρώμα σου αλήθεια...;
Πυγολαμπίδες τ'αστέρια σου
μεσ'του νου τα σκοτάδια,
Κι εγώ αιθεροβάτης με νωπά
της πτώσης τα σημάδια.
Σβήσε νύχτα, την μεθόριο
απ'της Ζωής το χάρτη, να χαρείς
Μα μη ψάξεις τα κατακάθια της αυγής
γιατί οσάν το ρόδο θε να μαραθείς.
Φτιάξε νύχτα, εκείνον το σκοπό
σιγαλή μελωδία παλιά
Να ξεχαστεί λιγάκι
του χθες η αγυρισιά.
Τι αντίτιμο γυρεύεις
σ'ονειροδρόμια να με πας
Κι απ'του χρόνου την αψίδα
να σε βλέπω να περνάς.
Πάρε νύχτα ό,τι θες,
πρ'την λιγοστή πνοή μου,
Την άδεια σκέψη μου
και τ'αδέσποτο κορμί μου.
Μον'άστη κιθάρα μου,
να σου φτιάχνω τραγουδάκια.
Άστα χέρια μου μονάχα,
να σου γράφω παράξενα στιχάκια.
Ω νύχτα εσύ πλανεύτρα
που τους πόθους μου λογχίζεις,
ποιου πόνου τη ροπή,
που λέγεται Ζωή ορίζεις...;
Πάντα ανάλγητα γλυστράς
μισεύουν τα ενύπνια την αυγή,
Σκληρά παιχνίδια παίζουν
με της απουσίας τη σιωπή.
Πάρε με απόψε νύχτα στα παλάτια
του αιθέρα, μη τάχα βρω τη λησμονιά,
Γιατί αγάπη δε βρίσκω πια στη γη
κι είναι η πίκρα μου βαριά.
Κάτι πιο ανάλαφρο, που γράφτηκε πριν δυο χρόνια μια καλοκαιρινή νύχτα...
Για όλους τους νυχτόβιους...
