Θέλει αέρα τ’όνειρο
να ‘ρθει να ξεφύγει
θέλει το φθινόπωρο
την απανεμιά.
Φιλιά που δεν ντυθήκανε
στου Έρωτα το ασήμι,
μένουν μονάχα και γυμνά
με τ’άλλα τα φιλιά.
Μη ζυγώνεις μάτια μου
μη μ’αναβοσβηνεις۰
όμορφες αστροφεγγιές
που γίνονται σκιά.
Χωρίς να τρέμει η ψυχή,
αγάπη μη μου δίνεις
δεν είμαι εγώ για μέτρια
φεγγάρια και φιλιά.
Θέλει ανάσα ο Έρωτας
να φανεί στα μάτια,
το ηλιοβασίλεμα
να στάζει ηδονή۰
κι εσύ μέσα στο χάραμα
τους όρκους σου σταμάτα
θέλει ανάσα ο Έρωτας
για ν’ απογειωθεί.
