Μη δρέπεις τους ασφόδελους του Άδη
κι απ' την Αχερουσία λίμνη μην περνάς,
δεν είν' μακριά η Κασταλλία
μητ' των Δελφών το νάμα που ζητάς.
Να τέρψεις γλύκα τη ψυχή σου
κι ανθόναμα την δίψα σου να πιεις,
στο ερεχθείο των αέναων Θεών μας
την συναυλία των πουλιών να μοιραστείς.
Και μη μαδάς ασφόδελους
μηδέ τριβόλια του Αδη,
δυο παρασάγγες ποιό εκεί
να βγέις απ' το σκοτάδι.
Στης λίμνης τα λασπόνερα
ψυχές μόνο σαπίζουν
και στ' Αδη τους λαβύρινθους
νεκρών οστά νοτίζουν.
Κι αν είσαι του Άδωνη παιδί
κι εγγόνι του Αχιλλέα
στα Τάρταρα μη χάνεσαι
με τους δειλούς παρέα.
Μη δρέπεις τους ασφόδελους....
