Απόψε λέω να ξεχάσω να θυμάμαι
λέω στην πόλη να γλιστρήσω ως το πρωί
ήχοι βραχνοί και μουσικές να με τρυπάνε
με αλκοόλ να υποδεχτώ την Κυριακή
Απόψε λέω να ξεχάσω πως υπάρχω
και να κρυφτώ μέσα σε γέλιο πλανερό
να κατεβώ απ΄της αλήθειας μου το βράχο
ν' αγκαλιαστώ με του παρόντος την ηχώ
Λέω ν' αρπάξω τη στιγμή που μου ξεφεύγει
λέω απόψε μαύρο μύθο να γευτώ
να ψάξω στο σκοτάδι τι ειν' αυτό που μου διαφεύγει
πάνω σε λάφυρα ήσυχη πια, να σκορπιστώ
Νύχτα , απόψε, στα ζεστά σου μονοπάτια
συντρόφεψέ με στο σεργιάνι ως την αυγή
ρίξε μου φως, από τ' αστέρια σου, στα μάτια
ξεμάκρυνέ με απ' τ' ανάπηρα γιατί
Απόψε λεω να ξαποστάσω σ' έναν τοίχο
να ημερέψω, να φιλιώσω με το τίποτα
να ξοδευτώ μέσα στον πιο γελοίο στίχο
να βυθιστώ έτσι ανείπωτα, έτσι ανύποπτα