"...Απόψε λέω να ξεχάσω να θυμάμαι..."
'Αστο .
Κανένα πρόσωπο δε μπορεί να πάψει να θυμάται
έτσι απλώς και μόνο επειδή το αποφάσισε αυθαίρετα , δικτατορικά .
Εικονικά μπορεί , εδώ σε αυτό το εικονικό φόρουμ .
Κάτι είναι και και αυτό αλλά μονάχα κάτι .
Η αληθινή ζωή είναι εκεί έξω κι όχι στο εικονικό φόρουμ αυτό .
"...με αλκοόλ να υποδεχτώ την Κυριακή..."
Κι εγώ γιατί νόμιζα ότι μισείς το αλκοόλ ?
Post syndrome και "μεταφορά" ?
"... ν' αγκαλιαστώ με του παρόντος την ηχώ..."
Μια ηχώ είναι το παρόν ενός ολόλαμπρου παρελθόντος ,
κάτι σαν τη σύγχρονη Αθήνα σε σχέση με την αρχαία .
Το συλλογιέσαι ?
"...να ψάξω στο σκοτάδι τι είναι αυτό που μου διαφεύγει..."
Όχι . όχι , στο σκοτάδι , μονάχα κάτω από το φως .
Ετούτο το σκοτάδι κι όλη η αγάπη γι΄αυτό μονάχα συμφορές φέρνει.
"...ξεμάκρυνέ με απ' τ' ανάπηρα γιατί..."
Τα δικά σου ή τ' αλλότροια ?
"...να βυθιστώ έτσι ανείπωτα , έτσι ανύποπτα ..."
Ας βυθιστούμε λοιπόν ελεύθερα , ανυποψίαστα κι ανύποπτα .
Τα υπόλοιπα ... λέξεις , λέξεις .
Καμμιά δύναμη δεν έχουν , λέξεις που απλώς εντυπωσιάζουν ανύποπτες-ους .
Άντε κι ένα μπράβο από εμένα Κατερινιώ ,
έτσι για το honore .
Προοδεύεις .
