Eκεί που ο ήλιος καίει συνεχώς
και όλοι περιμένουν το σκοτάδι
δροσιάς σταγόνες μέτωπα ν΄ αγγίξουν
θα ΄μαι την ώρα που θα κρύβεται το φως
φωτιά, ψυχή και ματωμένο Αρκάδι
που οι πόρτες του δε θέλησαν ν΄ ανοίξουν
περάσματα στου χρόνου τις δίνες
είναι οι έρωτες κι η λύπη τους σε πιάνει
κι ας την ξορκίζουνε, τυφλοί, γέροι Σαμάνοι
πίσω στην φέρνουνε, δώδεκα γέροι μήνες
μετρώντας με τους χάρτες της συγνώμης
τον θησαυρό να δω που έχεις κρύψει
χαράζω διαδρομή για την καρδιά σου
το σώμα έχεις φορέσει της Σαλώμης
μα ο χορός σου έχει μια αιώνια θλίψη
στα μάτια, τα όνειρα τα παιδικά σου
περάσματα στου χρόνου τις δίνες
είναι οι έρωτες κι η λύπη τους σε πιάνει
κι ας την ξορκίζουνε, τυφλοί, γέροι Σαμάνοι
πίσω στην φέρνουνε, δώδεκα γέροι μήνες