Στάχτη στον άνεμο...

[Δήμητρα]

Στάχτη στον άνεμο....


Χάρες και κούφια πράγματα δεν ζήτησα ποτέ μου
στη σιγαλιά του πρέπει μου κρυβόμουν μια ζωή
και εσύ ποτέ δε μίλησες για πόθους εαυτέ μου
μονάχα αφηνόσουνα στα όχι και στα μη...

Περνάνε όμως εποχές,τα χρόνια μου κυλάνε
κι άλλο το στόμα μου κλειστό να μένει δεν μπορώ
δε θα σου πω για τα πολλά που τόσο με πονάνε
παρά για μια υπόσχεση σ’ό,τι έχεις ιερό...

Σου είχα πει πως το κορμί σαν γείρει κουρασμένο
και σ’άλλους κόσμους μόνο του κινήσει να διαβεί
δεν θέλω σε δυο μέτρα γη να μείνει βυθισμένο
γιατί δε θα’ναι μπορετώ να παίρνει αναπνοή...

Σ’ένα δωμάτιο στενό με πόρτες ασημένιες
να καίει σ’άπειρους βαθμούς ‘κει μέσα η φωτιά
και εγώ έτσι ατάραχα και δίχως να ‘χω έννοιες
στερνή φορά σαν ξένη πια να ρίχνω μια ματιά....

Ύστερα σαν με κουβαλάς σε βάζο κρυσταλλένιο
ή μέσα σε ένα τσίγκινο αν θέλεις τενεκέ
να με προσέχεις να χαρείς κι ας είμαι τιποτένιο
κι ας είμαι δείγμα σημαδιού που μένει απο λεκέ...

Εκεί που ξέρεις να με πας κι όχι σε μέρος άλλο
-στης θάλασσας την αγκαλιά που τόσο αγαπώ-
κι όταν του ήλιου το φευγιό σου δώσει το σινιάλο
άσε με αργά να σκορπιστώ κι αντίο να σου πώ...

Στάχτη στον άνεμο εγώ αυτό που ονειρευόμουν
να σμίγω κάθε λιόγερμα με κύμα κι ουρανό
και η ψυχή σ’άλλο κορμί σαν βρεί οτι αρνιόμουν
θα ‘ρθει,σαν να μ’αποζητά,να με ‘βρει στο κενό...

[pimami]

μου άρεσε πάρα πολύ Δήμητρα! αψεγάδιαστος ο χειρισμός της ρίμας και του μέτρου και το κερασάκι η τελευταία στροφή! εκεί έμεινα παραπάνω σε σχέση με τις άλλες...

"και η ψυχή σ' άλλο κορμί σαν βρει ότι αρνιόμουν" , παίρνω μαζί μου αυτόν τον στίχο...

[Twix]

Ξέρεις πολύ καλά ότι το λάτρεψα αυτό το ποιήμα σου......

Εξαιρετικό χρυσομαλλούσα νεράιδα μου.........

[pinelopi]

Κάθε που διαβάζω κάτι δικό σου εκπλήσσομαι, από το χειρισμό του λόγου σου που ρέει αβίαστα, από τη θεματολογία σου που και πατά και δεν πατά στη γη, από το ''φευγάτο'' της ουσίας σου που όμως παραμένει απτό και κατανοητό...απ' όλα 

[ilianthos-Kanlis]

Πολύ,πολύ όμορφο Δήμητρα μου ! Μπράβο σου !Γράψε και κανένα στην Κυπριακή διάλεκτο !

[kuiper]

  Πάρα πάρα πολύ όμορφο
ακόμα ένα μπράβο Δήμητρα.

[Δήμητρα]

Αποστάγματα ψυχής τα γραφόμενα μας...
Ανάγκες,επιθυμίες,χαμμένα όνειρα...

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας.

[(Κωνσταντίνος. Γ)]

μπράβο ρε συ δήμητρα πανέμορφο ο τελευταίος στίχος σου
με γαλήνεψε σ' ευχαριστώ!

[Παραποιητής]

 
κάποιοι λένε "με άγγιξε"
εγώ θα πω "με βάρεσε"

[PAPADIAMANTIS]

Όταν σε πιάνει για τα καλά η όρεξη γράφεις αριστουργήματα!!!.Τώρα θα μου πείς και πότε είσαι νηστικιά;΄Ελα ντέ.

[fatva]

Μπράβο για άλλη μία φορά Κυρία.

[monalizagreen]

   ''Θα’σαι στα σίγουρα με τους χαμένους αν τη ζωή σου χαραμίσεις σε φιλονικίες με τον εαυτό σου…..
                                 πρόκειται για εμφύλιο πόλεμο…’’


 τούτα τα πέτυχα σ'ένα σχολικό-κοριτσίστικο λεύκωμα...
          τελικά τα 14χρονα σήμερα μας φοράνε τα γυαλιά διπλά και τρίδιπλα!   
                                                                                               (Το νου σου Νικολίνα...  )                     
                           
                                     κρατώ λοιπόν αυτό...

                   δεν θέλω σε δυο μέτρα γη να μείνει βυθισμένο
                   γιατί δε θα’ναι μπορετώ να παίρνει αναπνοή...

                                  και τούτη την εικόνα...

                 Εκεί που ξέρεις να με πας κι όχι σε μέρος άλλο
                 -στης θάλασσας την αγκαλιά που τόσο αγαπώ-
                 κι όταν του ήλιου το φευγιό σου δώσει το σινιάλο
                 άσε με αργά να σκορπιστώ κι αντίο να σου πώ...

                            κι ας είναι ο δρόμος μου όπως θέλει...

 Δήμητρα ......   

[Spilios]

Χάρηκα μια θαυμάσια ποιητική φωνή, που δεν έχει πιάσει τις "οκτάβες" της ακόμα ! Μπράβο !