Τι να σου πω φίλε juggernot breaker...δε συμμερίζομαι απλώς τα κριτήρια που θέτεις, καθότι δεν τα θεωρώ διόλου σημαντικά (αν αφορούν και το ζητούμενο κατά οποιονδήποτε τρόπο) για να εντοπίσουμε μια μουσική προσωπικότητα και μάλιστα τη σημαντικότερη.
Σε τι ακριβώς δηλαδή βοηθάει το χαρακτηριστικό του "αληθινού" και του "καλού ανθρώπου" σε μια μουσική προσωπικότητα; Αν διαβάσεις καμία από τις βιογραφίες του Dylan, θα φρίξεις από μερικές υπερφίαλες κι αρνητικές εκφάνσεις του δημόσιου και προσωπικού βίου του...ποιος σοβαρός άνθρωπος όμως θα υποστηρίξει ουσιαστικά πως δεν αποτελεί μουσική προσωπικότητα και μάλιστα σημαντικότατη στην ιστορία της μουσικής; Πόσοι και πόσοι μουσικοί είχαν έκλυτο βίο, έμπλεξαν με ναρκωτικές ουσίες και ήταν καλόπαιδα ολκής, χωρίς να χάνουν στο παραμικρό τη θέση τους στα υψηλότερα βάθρα του μουσικού στερεώματος.
Δεν κρίνεται η καλοσύνη κανενός εδώ, ούτε κρίνεται κανείς αυτοτελώς, αλλά σε βάση συγκριτική. Η επιτυχία είναι ένας παράγοντας, αλλά ούτε ο πιο σημαντικός είναι, ούτε ενδεικτικός απαραίτητα της μουσικής του προσωπικότητας. Οι Milli Vanilli πούλησαν εκατομμύρια δίσκους όταν πρωτοβγήκαν, αλλά δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια φούσκα. Η Madonna πάλι έχει επηρεάσει τα μουσικά πράγματα και δει την pop κουλτούρα απείρως περισσότερο από τον Jovi κι αν χρησιμοποιήσω τα κριτήρια που θέτεις, θα έπρεπε να απολαμβάνει την πρωτιά ήδη. Δεν είναι παραδείγματα του rock χώρου, αλλά κάνω την αναλογία για να αντιληφθείς καλύτερα πως επιλέγουμε σε λαθος βάση.
Είναι σα να ψάχνουμε τη μεγαλύτερη λαϊκή προσωπικότητα και να καταλήγουμε στο Σφακιανάκη...μάλλον αποδεικνύουμε πως δεν γνωρίσαμε ποτέ και καμιά σπουδαία προσωπικότητα, για να έχουμε τόσο χαμηλά στάνταρ.
