Η ομορφιά του φεγγαριού
βρίσκεται σε ό,τι ζεις και ό,τι αγαπάς
Σε κήπους ουτοπικούς
ρέουν οράματα
και σκεπάζουν του μυαλού τον ουρανό
Νυχτερινές ανάσες
μια συμφωνία ψιθύρων
μετά από μια καταιγίδα αίματος
το φως της αγάπης ανακουφίζει
Με μια θεά και ένα όνειρο
στου ύπνου τη μυστική κρυψώνα
αιωρούμαι μεταξύ φανταστικών κόσμων
Τραγούδησε για μια αληθινή στιγμή
θυμήσου ένα ταξίδι
καμιά λέξη δε μπορεί να τρυπώσει στη ζωή
όπως μπορεί ο πόνος, το τυφλό πάθος
και οι μανιασμένοι άνεμοι του έρωτα
Μ’ έκανες να πιστέψω ότι
όταν έρθει η καταιγίδα
θα έρθεις κι εσύ μαζί για να με σώσεις
για να με βοηθήσεις να βρω τη θέση μου
πίσω στον κόσμο των νεκρών
Η έρημος ξέρει ότι θα είμαστε ξένοι
μέχρι να σπάσει του χρόνου η αμείλικτη κλεψύδρα
και η άμμος της να φέρει δάκρυα στα μάτια μας
Μπορεί να μείνουμε για πάντα χαμένοι
αλλά υπάρχει ακόμα χώρος στον κόσμο αυτό
και θα περάσουν αιώνες μέχρι να ανατείλει ξανά ο ήλιος
