Με το γνωστό λιτό και ευαίσθητο ύφος της Λιλίτ

, αλλά θα συμφωνήσω με το Σταύρο για τις δύο πρώτες στροφές
Κατά την ταπεινή μου γνώμη υπάρχουν κάποια λάθη στο μέτρο αυτή τη φορά μικρή μας φίλη.
Για παράδειγμα η δεύτερη στροφή ίσως θα μπορούσε να είναι κάπως έτσι:
Παλιές στιγμές αναπολώ
τότε που ακόμη ήσουν εδώ
τότε που ζούσαμε κι οι δυό
τον έρωτά μας τον τρελό
Κι ένα δίστιχο από την προτελευταία στροφή:
Ακούς άραγε τη φωνή μου
και το τραγούδι της ψυχής;
Ίσως ακούγεται καλύτερα:
Ακούς αλήθεια τη φωνή μου
και το τραγούδι της ψυχής;
Πιστεύω ότι το "άραγε" μάλλον πρέπει να αντικατασταθεί με μια λέξη που τονίζεται στην παραλήγουσα, π.χ. το "αλήθεια" που έβαλα.
Όλα αυτά φιλικά και καλοπροαίρετα Λιλιτάκι μου. Και φυσικά η άποψη του καθενός είναι υποκειμενική και δεν είναι απαραίτητο να την υιοθετήσεις. Ως δημιουργός εσύ αποφασίζεις.
Να 'σαι καλά και συνέχισε να γράφεις! Έχεις πολλά να μας πεις ακόμα!
