Tα κουπλέ σου είναι κατανοητότατα.
Σε θέματα ρίμας, συλλαβών κτλ δεν θα μπω διότι δεν θα βγάλουμε άκρη.
Στο ρεφρέν τώρα.
Λες πως θα φύγεις αυτό το βράδυ.
Θα αφήσεις πίσω ένα κλειδί.
Από εκεί και πέρα, αφού έχεις φύγει, καλείς αυτούς που θα νιώσουν ξένοι να έρθουν να τους πεις…κτλ
Που να έρθουν?
Φαντάζομαι κάπου αλλού κι όχι εκεί, εφόσον θα έχεις φύγει.
Υπάρχουν κενά.
Και στην προκειμένη περίπτωση του ρεφρέν σου, η απλότητα όπως λες (χάριν της εύκολης κατανόησης όπως επίσης λες), δυστυχώς δεν βγάζει νόημα.
Η μεγάλη μου αντίρρηση όμως είναι στην 1η σου παρένθεση.
(ειδικα οταν προκειται για λαικο τραγοθδι),να καταλαβαινει ο αλλος τι διαβάζει.(δεν το λέω για σας...προς Θεού...γενικά εννοω.)
Αυτό το «ειδικά όταν πρόκειται για λαϊκό τραγούδι»!!!
Θα παραθέσω ένα κουπλέ κι ένα ρεφρέν από την «Δραπετσώνα» του Θεοδωράκη σε στίχους Λειβαδίτη.
ΛΑΙΚΟΤΑΤΟ τραγούδι, μιας και μίλησες για λαικό.
Απλότατος στίχος. Κατανοητός αλλά υπέροχος. Ζωγραφικός πίνακας αλλά με πολύ ακριβά «χρώματα», προσεκτικά διαλεγμένα, «μουσαμά» ποιότητας Ά!!! Ακόμα και το «κάδρο» του, εξαιρετικό!!!
"...Ένα κρεβάτι και μια κούνια στη γωνιά.
Στην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιά.
Κάθε του πόρτα ιδρώτας κι αναστεναγμός,
κάθε παράθυρό του κι ουρανός.
Μα όταν ερχόταν η βραδιά,
μες στο στενό σοκάκι ξεφαντώναν τα παιδιά.
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε καρδιά.
Πάρ’ το γεράνι μας, πάρ’ το στεφάνι μας,
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή.
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου,
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί..."Καλώς ήρθες revision_boy
