επειδή δεν έχω όρεξη να βάλω γάντια και σορτσάκι, και να μπω στο ρίγκ, σημειώνω εκ των προτέρων, ότι αυτά που λέω, είναι αυτά που λέω, και έχουμε όλοι το δικαίωμα της αμφιχεστικότητας για το τί πιστευει ο άλλος.
Λοιπόν, κατ εμένα η λύση είναι απλη. Κανενα είδος δεν είναι ειδος από μόνο του, τίποτα δεν είναι "παιδί" κανενός, γιατι απλούστατα, το να λες ότι πχ οι Rammstein είναι παιδί των Ζέππελιν, ή των Μέιντεν, είναι σαν να λες ότι ο Dj Tiesto, είναι παιδί των Village People που ήταν οι "παλιοι" της ντίσκο. Η μουσική είναι ένα πραμα.... σαν....
οκ. Να σας πω ένα άλλο παραδειγμα. Εγω σπουδάζω αρχιτεκτονική. έγραφα λοιπόν προχτές αρχαία ιστορία της αρχιτεκτονικής. και έλεγε το παλιοβιβλιο: Χαρακτηριστικά δωρικού ναού: 1,2,3,4 κλπ. Τελιώνει αυτο, και ξεκινάει να περιγραφεί ένα ένα όλους τους δωρικούς ναούς της Ελλάδας. ΚΑΝΕΙΣ δεν είχε αυτά τα γνωρίσματα, όχι όλα, ούτε υπάρχει ένας ναός που να θεωρείται το πρότυπο.
Αυτό λοιπόν το πρόβλημα στην κατηγοριοποίηση, θα υπάρχει πάντα και παντού, και αυτό γιατί, δεν μιλάμε για ασπρο και μαύρο, αλλα για ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗ, και δημιουργία. Ο κάθε καλλιτέχνης, δικαιούται τη δική του κατηγορία, το δικό του genre και την δική του ταμπέλα. Και αυτό απλα γιατι δεν υπαρχουν καθορισμένα ορια. Ούτε ανάμεσα στο μέταλ και το ρόκ, ούτε ανάμεσα στο μέταλ και το ποπ, ούτε ανάμεσα στο μέταλ και το φανκ (νιώθω τα θηρία του φόρουμ να ξυπνανε

). Δεν μπορεί κανείς να βρεί ένα σύστημα διαχωρισμού, γιατι, άμα υπάρχουν συγκροτήματα όπως οι Soundgarden, Muse, Alice In Chains, Tool, Perfect Circle, Isis, Mastodon, Coheed and Cambria, Janes Addiction, Mars Volta, τότε το σύστημα, όποιο και αν είναι αυτό, μπάζει από παντου