Έρχεται η γλυκιά αύρα του φθινοπώρου αλήθεια...
Μα κ το γκρίζο τοπίο τούτο, είναι χαραγμένο από ψυχές που αγαπήσαν
Είναι μια άπληστη απόχρωση ζωής στα παραμύθια...
Κι όμως, μέσα σε βούρκο που σαρκάζει, ματώνει τα φτερά που πολεμήσαν
Ασήμαντη στάλα της βροχής να μας ξεπλένει...
Πόσο μας έλειψε η μυρωδιά του ανέμου που φέρνει τη βροχή
Ζητωκραυγή μέσα στο κορμί μας σαν ανέμη...
Και κάπου στο βάθος ακούγεται μια μελωδία από άλλη εποχή
Ω, γκρίζε έρωτα, του φθινοπώρου πάθη...
Που να γυρνάς τώρα που ο άνεμος σε ψάχνει αλαφιασμένος?
Τριγύρω γέρνουν τα όρη μες στα λάθη...
Υπακούν κ εγώ συνοδοιπόρος σε λάθος τρένο επιβιβασμένος!
Νυχτιές μέσα στο αγιάζι θα βουλιάζουν...
Κομματιασμένα από το χιόνι τα όνειρα τούτα του χειμώνα
Μέσα στο αποφόρι μου θα κουρνιάζουν...
Τ' αμέτρητα άστρα της βραδιάς εκεί ψηλά θα φορώ κορώνα!