Στο μικρό δρομάκι,
σημάδια του κακού καιρού και του Χειμώνα,
κίτρινα φύλλα…
αγκαλιαστήκαν με τη λάσπη και με τη βροχή∙
και ο φρικτός αέρας τα παίρνει και τα πάει.
Στο μικρό δρομάκι,
σημάδια του παλιού καιρού και μιας αγάπης,
όνειρα άδεια….
αγκαλιαστήκαν με το δάκρυ και τη μοναξιά∙
και η φρικτή μου σκέψη, ποτέ δεν σταματάει.
Φύλλα και όνειρα,
αλήθεια, πως μοιάζουν
σαν ο αγέρας και η σκέψη πλησιάζουν!
Η λάσπη, η βροχή, το δάκρυ και η μοναξιά,
αγάπης λόγια λένε
στα φύλλα και στα όνειρα, όταν κλαίνε….
