Με χέρια ανοιχτά θα παραδώσουμε
τα όνειρά μας τα κλεμένα
Κι αν θέλει η καρδιά να μετανιώσουμε
το λεν’ τα μάτια τα κλαμένα...
(Ζιώγα-Αντώνης Μίτζελος-Κότσιρας)
Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν τα κυνηγά,
πάντα πάντα θα ‘ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.
(Ελύτης-Παπαδημητρίου-Αρβανιτάκη)
Σ’ αυτή τη θάλασσα,
σ’ αυτή την τρικυμία
για δες παράξενα που απλώνεται
η γαλήνη.
Λες κι ό,τι μέλλει να συμβεί
έχει ήδη γίνει
κι έχει απομείνει
μοναχά η επιθυμία.
Ζωή είναι ζωή μου η ζωή
πονάει, πονηρεύει, προχωράει,
μα ως την τελευταία αναπνοή
παλεύει μια ζωή,
για ό,τι αγαπάει.
Δεν τα προκάλεσε κανείς
όσα συμβαίνουν
μπλέκουν τα θαύματα, τα πράγματα
οι συμπτώσεις.
Αυτή η απέραντη λαχτάρα
έχει επιπτώσεις.
Οι άνθρωποι ζούνε
και την ώρα που πεθαίνουν.
(Δαβαράκης-Καλαντζόπουλος-Κότσιρας)
Όνειρα, σε κόσμο ψεύτικο
πάμε να χαθώ
μέχρι ν' αδειάσει το μυαλό
να'φευγα, σε ύπνο ατέλειωτο
κι όταν σηκωθώ
να 'χω ξεχάσει ν' αγαπώ
(Ζιώγα-Μίτζελος-Κότσιρας)
Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια...
(Νικολακοπούλου-Κραουνάκης-Τσανακλίδου)