Χαράματα ξεσήκωσε
Την πόλη που κοιμόταν,
Γιατί η καρδιά του δήλωσε
αυτή που ονειρευόταν.
Μες στο παλάτι κρύφτηκε
Κοντά του να την πάρει.
Και την στρατιά αψήφησε
Για χάρη της αγάπης.
Την πήγε μες στο σπίτι του,
Την έκανε δική του.
Και έφυγε η λύπη του,
Γιατί έγινε η ευχή του.
Κανείς όμως δεν νοιάστηκε
Για αυτό που θα γινόταν.
Και έτσι η πόλη πιάστηκε
Στου πόλεμου την πόρτα.
Τρώες και έλληνες μαζί,
Γινήκανε κουβάρι.
Για της Ελένης το φιλί,
Που δόθηκε στον Πάρη.
