Την πρωτη φορα που βγηκα να τραγουσω ητανε μονο ενα κομματι μαζι με μια αλλη μπαντα, το οπιο δεν το ειχα ακουσει ποτε, και μονο μου ειχε δειξει ο ενας κιθαριστας λιγο πριν αρχισουν πως ειναι το ριφφακι για να ξερω που να μπω. Ειχα τρελαθει στο ανχος... Μολις σταματισε το τραγουδι που παιζανε πριν απο αυτο μου κοπικαν τα ποδια... Ανεβικα στην σκηνη και ειμουν λες και ειμουν στην χοροδια του σχολειου.... Μολις τελιωσε το κομματι και κατεβικα απο την σκηνη ηθελα και αλλο.... Την επομενη φορα που τραγουδισα (παλι μαζι με αυτα τα παιδια και το ιδιο κομματι) ειμαι τερμα χαλαρος... την πρωτη φορα που επαιζε η μπαντα μου ειχα ενα περιεργο συνεστιμα... Δεν θα το ελεγα ανχος παντος, αλλα ειχε και λιγο απο αυτο. Την δευτερη φορα που παιξαμε ειμουνα πιο χαλαρος και απο οτι αν θα καναμε απλα μια προβα. Και μαλιστα την δευτερη φορα επαιξα και κιθαρα και ειμουν χαλαροτατος οπως ειπα, και ητανε και κοματι που δεν το ειχα προβαρει πολυ, που παντα μου ξεφευγε σε καπια σημεια η κιθαρα και η φωνη και παιξαμε και τραγουδια που δεν τα ηξερα καλα. Το αποτελεσμα; Δεν εχω ιδεα... Εγω το ευχαριστιθικα απιστευτα! Το μονο που ξερω ειναι οτι τα λαθοι που εκανα με την κιθαρα δεν τα καλαταβε κανεις... ουτε καν τα παιδια απο την μπαντα (εκτος απο τον drummer).
Και ολα αυτα χωρις σταγονα αλκοολ, χωρις γραμαριο απο οτιδηποτε...!
