Το έργο ξεκινά με το τραγούδι
Μουσείο (ναός μούσας)
καινούριο κορμί
σ΄ ένα πνεύμα παλιό
νοικάρης σε κάστρο
αναμνήσεις γεμάτο
διαβαίνω πρωί
και σκιές ακουμπώ
με ήχους ονείρου
να σε δω προσπαθώ
ένα δοσ΄ μου φιλί
και βγες απ΄ τον ήλιο
δε θυμάμαι γιατί
μ΄ αποκάλεσες φίλο
αν θα φύγεις κενό
(παραθέτω μόνο το πρώτο χορικό)
μάνα Καλλιόπη δύστυχη σε ΄κείνη την παρέα
όταν με στάχτη στα μαλλιά και συντροφιά τις μούσες
έψαχνες μέλη του κορμιού της Θράκης μας Ορφέα
εσύ μονάχα γνώριζες πόσο πολύ πονούσες
έθαψες ότι έμεινε απ΄ την οργή του Δία
σπόρο σε χώμα Πηνειού άλλοτε Θράκης όρια
φύτρωσε Έλληνας αντί Τιτάνων αδικία
γέννησ΄ η στάχτη το κορμί κι η μουσική τα όνειρα
Βάκχος τροφή τους ύστατη Τιτάνες οι μαινάδες
μάθαν΄ του Άδη μυστικά στου Ορφέα τα τραγούδια
έκτοτε ΄γιναν θεϊκές οι της ψυχής μανάδες
Έλληνες πρόσφορο θεών της άνοιξης λουλούδια
αν και στην άγνοια ποθούν να μάθουνε τα θεία
μια κι η ψυχή τους άστατη στη γήινη τη φύση
άγουν θυσία ψάχνουνε και μέσα στη μαγεία
πρόθυμο ζώο βρίσκουνε απόδειξη στη πίστη
και όποιος επιθυμεί μπορεί να το διαβάσει στη διεύθυνση
http://users.otenet.gr/~moltd/periexomena.htmμε αρκετά βοηθητικά σχόλια (μήπως βρεθεί μουσικός, σκηνοθέτης και χορηγός να πληρώσει για θεατές)
Νίκος Π. Παπαγεωργίου
