Βάγια Χαιρομαι που σε παιδευω
Δεν είναι απαραίτητο να καταλήγουμε πάντα σε συμπεράσματα… να κλείνουμε λογαριασμούς, να τους σφραγίζουμε και να τους στέλνουμε στο αρχείο…
Και ναι… είναι η φύση όλων «εμάς» των
κοινών θνητών… η ενδόμυχη προσμονή για ανταμοιβή!
Ιδιοτέλεια δεν το λένε;
Μα είναι ένα βήμα μακριά το αντίθετο!
Και είναι το τελευταίο σκαλί πριν το παράθυρο με θέα στη θάλασσα…
Pimami Μα... ναι, ειναι μια συνεχεια.
Μαλλον... συνεχεια; Περίληψη; Επίλογος;
Μια μικρή απόδοση τέλος πάντων, μιας μεγάλης ιστορίας ...
Καλως σε βρηκα!!!
( οσο για 'κεινες τις μηδαμινες αλλαγες, θα ηθελα να τις "ακουσω"
)
Μα πως ειναι δυνατο να υπαρχουν ....τοσοι πολλοι.Και οταν κοιταζω γύρω μου γιατι δεν τους βλεπω??Κατερινα εχεις το ονομα παλιου μου ερωτα και συναμα το περιεγραψες τοσο καλα...δεν εχω ξανακανει σχολιο στο σαιτ αλλα τωρα δεν μπορεσα να αντισταθω...κατι μ εσπρωξε ισως γιατι ειναι απο τισ λιγες φορες που διαβασα "ταινια" ειμαι ασχετος με την ποιηση αλλα μου αρεσε παρα πολυ αυτο που διαβασα 
ΠΕΧΛΙΒΑΝΗ, ποιηση; Μα ουτε κι εγω ξερω απο ποιηση
Ειναι η πρωτη μου αποπειρα. Απλά εξέφρασα αυτά που νιώθω και έτυχε να έχει μια ομοιοκαταληξία, που λίγη σημασία έχει…
Χαίρομαι πολύ που το διάβασες, αλλά ακόμα περισσότερο που το «είδες»!!!
Με συγκινεί πολυ το ότι είναι η πρώτη!!.. εεε… η δεύτερη φορά
Οσο για το αλλο... γυρω σου ειναι!
Αρκει ενα αλλιώτικο βλέμμα, ένα άγγιγμα σε ανύποπτη στιγμή, μια φραση κλειδι για να τους "δεις"
TAXIS σ'ευχαριστω πολυ!
