Φίλε μου, εγώ όταν είμαι χάλια γουστάρω να το τραβάω όσο παίρνει, να γίνομαι εντελώς χώμα (συνήθως πίνω κιόλας) και κάποια στιγμή όταν πιάσω πάτω να παίρνω την κιθάρα και να βγάζω τα σώψυχά μου...
Οπότε θα σου πρότεινα κάτι πολύ ρημάδι, του στυλ Born under a bad sign, Albert King ή το αθάνατο, αλλά κομμάτι σπάνιο session του Albert King με το Stevie Ray Vaughan...
Για Χατζιδάκι δεν το συζητάω καν: εξυπακούεται ότι ακούς παντού και πάντα!