Πράγματι και αυτός ο δίσκος ακολουθεί τα στυλιστικά χνάρια του Ο.
Ωστόσο, ο Rice μοιάζει, γενικά, περισσότερο "παραληρηματικός" σε σχέση με το ντεμπούτο του (χαρακτηριστική στιγμή το Me, My Joke And I, όπου αχνοφαίνεται και μια επιρροή πρώιμης ραδιοκεφαλικής αισθητικής).
Δεν με ενθουσίασε, ως άποψη, η ιδέα ενός hit sequel (Elephant), αν και το αποτέλεσμα δεν είναι ανάξιο λόγου.
Συνολικά το αποτέλεσμα δεν απογοητεύει, πάντως.
