Πολλές φορές προσπάθησα να ξεφύγω από τη ζωή μου
και πάντα έτρεχα
και ο χρόνος μαζί μου.
Ο χρόνος έτρεχε και τα χρόνια,οι έρωτες,η αγάπη πέρνουσαν μαζί του
και εγώ έψαχνα έναν κρυμμένο παράδεισο.
Ένα πέρασμα γρήγορο,γιατί εγώ ανακάλυπτα έναν ουτοπίκο κόσμο
τρέχοντας χωρίς να προλάβω να ζήσω τίποτα.
Το μυαλό μου έτρεχε και αναζητούσε
ποτέ ομως δεν ευχαριστήθηκε
ο παράδεισος είχε γίνει κόλαση.
Εγώ ομως συνέχισα να τρέχω και να τρέχω
για να προλάβω τι άραγε;
Αγάπησα και πόνεσα και πίστεψα ότι άμα ο χρόνος τρέξει ακομα περισσότερο
θα ξέχασω και ότι στον παράδεισο μου θα ήμουν ευτυχισμένη.
Καί ομως δεν ξέχασα.Ακόμα θυμάμαι.
Και πλεόν χαίρομαι που θυμάμαι και έψαξα
αυτό μου δίνει ζωή
και έτσι συνεχίζω να ζώ
ακόμα και όταν ο χρόνος τρέχει
και μάζι του και εγώ.
