Μιχάλης Νικολούδης - Απόψε Θα Διαρρήξω Τη Σελήνη

[kain]

"Όποιος φοβάται πάει για ύπνο"

Νέα δισκογραφική δουλειά του συνθέτη (μουσική, ερμηνεία) σε ποίηση Νίκου Σταθόπουλου.

Απόψε Θα Διαρρήξω Τη Σελήνη είναι η νέα μουσική πρόταση του πλέον καταξιωμένου δημιουργού, Μιχάλη Νικολούδη, που έρχεται να "ταράξει" τα νερά της Ελληνικής μουσικής σκηνής, γεμίζοντας την με ροκ ήχους, υπερασπιζόμενος για πρώτη φορά το ρόλο του ερμηνευτή σε εναλλακτική ποίηση με δώδεκα ποιητικά σενάρια του Νίκου Σταθόπουλου. (Πηγή: Μusical.gr)

01. Moby Dick
02. Οι θάλασσες μου απόψε λιγοστεύουνε (Στον Κώστα Καρυωτάκη, Ν.Σ.)
03. Ζορίσανε τα πράγματα
04. Δευτέρα
05. Έχω ένα τέρας στο μυαλό
06. Τα ξύλινα ανθρωπάκια
07. Αμίλητες βραδιές
08. Απόψε θα διαρρήξω τη σελήνη (Στον Παύλο Σιδηρόπουλο, Ν.Σ.)
09. Σαρακινός
10. Τις νύχτες που η σελήνη...
11. Με μάγκα λύκο
12. Βραδινό τραγούδι

Αναφέρει ο ίδιος ο δημιουργός:

"Το τραγούδι Αμίλητες Βραδιές εμπνέεται από τον Γαλάζιο Άγγελο (1930).
Ο δίσκος οφείλει στους ήρωες της γενιάς μου Pink Floyd."
Για "ολοκληρωμένες" πληροφορίες ακρόασης, ΠΜ στον υποφαινόμενο.

[mymood]

Και δυστυχώς όποιος πονάει για ακόμα μια χαμένη ευκαιρία, προσπαθεί να παρηγορηθεί πως κατι του ξέφυγε στα πρωτα 3 ακούσματα του δίσκου του Μιχάλη Νικολούδη.

Κατ αρχήν δεν κατάλαβα γιατι σε αυτόν, τον ετσι κι αλλιώς μονότονο δίσκο του, έπρεπε σώνει και καλά όλα τα ποιήματα-τραγούδια να τα ερμηνεύσει ο ίδιος ο συνθέτης-τραγουδοποιός.

Επειτα επειδή φοβήθηκα πολυ μα παρα πολύ φίλε Μιχαλη Νικολούδη,...πήγα για ύπνο!!!!!!!!!!!!

[amfenster]

Τον ακουσα τον επιδοξο διαρρηκτη της σεληνης. Ενταξει, δεν τρελλαθηκα, ουτε ομως και τρομαξα. Δεν καταφερνει βεβαια να μη γινει μονοτονος, παρολο που προσπαθει να δωσει καποια ποικιλια παιζοντας με τη φωνη του, μια φωνη ομως οχι ιδιαιτερα ευελικτη για τετοιου ειδους παιχνιδια. Εχοντας μια εκ φυσεως εμμονη να αφουγκραζομαι στιχους, ο στιχουργος δε με αφηνει αδιαφορη, κυριως στη "Δευτερα" και στις "Αμιλητες βραδιες". Α, και στο "Εχω ενα τερας στο μυαλο"! Βρε, λετε? 

[Witchking]

Απογοητεύτηκα πάρα πολύ.Με μεγάλη λαχτάρα ξεκίνησα να τον ακούω και μου κόπηκε από το 2ο κιόλας κομμάτι.
Έτρεξα στα γρήγορα και τα υπόλοιπα να δω αν είχε κάτι άλλο , αν άλλαζε κάτι.
Ακόμη μια δουλειά..που απλά θα μου πιάνει χώρο.Δεν περίμενα κάτι τόσο άσχημο από τον Νικολούδη.
Τώρα τα περί ηρώων της γενιάς των Pink Floyd , τι να πω , ας μην σχολιάσω επ αυτού.
Για τους στίχους , μέτριοι θα έλεγα. Έχω δει κάμποσους στο forum να βρίσκονται σε πολύ καλύτερο επίπεδο.
Άλλωστε εαν η μουσική σε απογοητεύει , δεν προσέχεις στίχους. Το τραγούδι είναι πρώτα μουσική.

[kain]

Θα συμφωνήσω, σε γενικές γραμμές, και με τους τρεις προλαλήσαντες.
Ειδικά σε ό,τι αφορά την επιλογή του συνθέτη να βγάλει μόνος του εις πέρας όλο το ερμηνευτικό μέρος του δίσκου και, κατά δεύτερο λόγο, με τις ενορχηστρώσεις.
Οι στίχοι αλλού παρουσιάζουν ενδιαφέρον, αλλού κάπου χάνονται μεταξύ ιδέας και διατύπωσης, ποντάροντας γενικά σε υπαρξιακοκοινωνικοπολιτικά (να υποθέσω πως εκεί κολλάει και το "εναλλακτική" ποίηση, μια και δεν καταπιάνονται με την -κοινός τόπος πια- ερωτική/αισθηματολογική θεματολογία...) νοηματικά σχήματα.
Για τα νερά της Ελληνικής μουσικής σκηνής δεν ξέρω, τα δικά μου αυτιά, όπως και να'χει, δεν ταράχτηκαν από τη συγκεκριμένη κυκλοφορία.