Παιδιά, ας μην σπεύδουμε να ωραιοποιούμε τα πάντα: η αλήθεια είναι ότι σήμερα το λαϊκό τραγούδι διέρχεται μια κρίση, αλλά χωρίς κρίση δεν υπάρχει δημιουργία. Η κρίση είναι ένδειξη ζωής. Όλοι αυτοί οι μαϊντανοί που αναφέρθηκαν νωρίτερα, στα προγράμματά τους, μετά τα χαζο-σουξεδάκια τους, γυρνάνε και πιάνουν τα παλιά καλά λαϊκά γιατί στην τελική αυτά περιμένει ο κόσμος για να κάνει κέφι.
Ακόμα και την εποχή που ο Λοϊζος, ο Τσιτσάνης και οι άλλοι μεγάλοι του τραγουδιού, που με το έργο τους διαμόρφωσαν τη σημερινή του μορφή δημιουργούσαν αριστουργήματα, τι σκουπιδαριό υπήρχε από δίπλα και γέμιζε τις πίστες...
Κατά τη γνώμη μου το λαϊκό τραγούδι σήμερα είναι ρωμαλέο όσο λίγες φορές υπήρξε στην ιστορία του.