Στα μάρμαρα του ονείρου

[anthrakoryxos]

Εγώ έχω σταματήσει πια τις λέξεις να σκαλίζω
Για να γενούν αθάνατες, στα μάρμαρα του ονείρου
Μον΄ τις μπαρκάρω αταίριαστες, σε άγνωστα λιμάνια
Φορώντας τα κουρέλια τους κι ένα φιλί τους δίνω

Εγώ έχω σταματήσει πια στους δρόμους να γυρίζω
Παρά γελώ σαν τους κοιτώ, υγρούς και κουρασμένους
Απ΄ τα χιλιάδες βήματα που χρόνια τους στοιχειώνουν
Κι απο μακρυά με τη ματιά, τον στοιχειωμό τους πίνω

Πλανιέμαι σε μια θάλασσα, ξανοίγομαι κι αφρίζω
Κι αν θυμηθώ τον έρωτα, αγγίζω τον βυθό της
Με χούφτες απ΄ την άμμο του, με πλάθω, αλμύρα κλαίω
Στους θάμνους και στα φύκια του να ξεχαστώ μ΄ αφήνω

Εγώ έχω σταματήσει πια τον πόνο ν΄ αντικρίζω
Αφού το σώμα του έκανα, δικό μου κι ούτε αντέχω
Το σώμα αυτό να το θωρώ, σαν η καλή μου να ΄ναι
Μόνο τις νύχτες μου άγρυπνες, μέσα του θε να σβύνω...

[Stergios Kourou]

Πολύ όμορφο!
Παρα πολύ όμορφο!

[Κατερινα_]

Εγώ έχω σταματήσει πια τις λέξεις να σκαλίζω
Για να γενούν αθάνατες, στα μάρμαρα του ονείρου
Μον΄ τις μπαρκάρω αταίριαστες, σε άγνωστα λιμάνια
Φορώντας τα κουρέλια τους κι ένα φιλί τους δίνω


Έφτιαξες βαρκάκια τις λέξεις και μια εικόνα ταξιδιάρικη.

[amfenster]

Αχ βρε Ανθρακωρυχε, που τρωω τις ωρες μου ψαχνοντας λεξεις στον αερα και στο φως… Στις σκοτεινες στοες βρισκονται τελικα κρυμενες και εκει τις βρισκεις εσυ, τις ανασυρεις και μας τις προσφερεις ομορφα πλεγμενες σε στιχους. Να σαι καλα.

[trivial]

όμορφες εικόνες, ωραία ροή και μου άρεσε ιδιαίτερα και ο τίτλος σου! νασαι καλά!

[Ελπινίκη]

Υπέροχος ποιητικός λόγος που ρέει αβίαστα και σε ταξιδεύει. Δηλώνω θαυμάστριά σου.

[anthrakoryxos]

qrusticks
Πάντα έχεις έναν καλό λόγο 

Κατερίνα
Χαίρομαι, έχει σημασία το ταξίδι, ε;

amfenster
Παντού είναι οι λέξεις. Ανάλογα πως τις ανασαίνεις. Ευχαριστώ!

trivial
 

Ελπινίκη
Μην το δηλώνεις, γιατί είμαι εύπιστος
 

[Fusalida]

Σε δρόμους διάφανους,
   σμηλεμένους από λέξεις - μαχαίρια αφήνεις τα ίχνη σου απαλά...
Σ' ένα παιχνίδι
    παλιών λογαριασμών, κόντρα στην άνωση,
          με την συμμαχία της αλμύρας, με την σιγουριά του βυθίσματος, μ' έναν πόνο συνήθεια....
                                   μας καλείς έτσι ανύποπτα, έτσι σκληρά....

Πως ν'αρνηθεί κανείς;

Να'σαι καλά...
Ευχαριστώ..

[pimami]

ανθρακορύχε μου άρεσε το ποίημά σου! η δεύτερη στροφή ιδιαίτερα! τα ευρήματα των ανασκαφών σου εχούν για ακόμη μια φορά ενδιαφέρον και φυσικά.... δεν πρόκειται για άνθρακες...

[anthrakoryxos]

p i m a m i
Για άλλη μια φορά, μ'  έναν καλό λόγο.

Fusalida
Οταν οι προσκλήσεις, βρίσκουν αποδέκτες, βρίσκω και τους λόγους να τις συνεχίζω.

[το Λιοντάρι]

"... Εγώ έχω σταματήσει πια τον πόνο ν΄ αντικρίζω
     Αφού το σώμα του έκανα, δικό μου κι ούτε αντέχω
     Το σώμα αυτό να το θωρώ, σαν η καλή μου να ΄ναι
     Μόνο τις νύχτες μου άγρυπνες, μέσα του θε να σβύνω...

Εντάξει , έγραψες κάτι πολύ όμορφο κι ευαίσθητο και σού τ' αναγνωρίζω . 

[TAXIS]

Πολυ ωραιο ποιημα, ειδικα η πρωτη και η τριτη στροφη. Μπραβο σου. 

[Χρυσάνθη]

Κι αν θυμηθώ τον έρωτα αγγίζω το βυθό της....υπέροχο πραγματικά ανθρακωρύχε, κάθε λέξη κάθε φράση και κάθε στίχος απ' το συγκεκριμένο ποίημα σου, νιώθω ότι κρύβει σελίδες συναισθημάτων και έκφρασης,  να σαι καλά.

[anthrakoryxos]

Λιοντάρι
Αν είναι έτσι.. Ευχαριστώ.

TAXIS
 

Χρυσάνθη
Κρύβει, κρύβει!

Ευχαριστώ όλους για τον χρόνο σας και τα σχόλιά σας.