Να 'μαι και εγώ! Αφού πέρασε κάμποσος καιρός που τον άκουσα, είπα να πώ την γνώμη μου....
Γενικά όπως έχει αρκετά πετυχημένα ειπωθεί, δεν υπάρχει κακός δίσκος Porcupine Tree... Κρίνοντας και απο όσα έχω ακούσει, διατηρούν πάντα μια συγκεκριμένη ποιότητα σε αυτούς... Και στην προκειμένη περίπτωση το Fear... δεν αποτελεί εξαίρεση.
Αρχικά μου έκανε εντύπωση η πολύ μικρή διάρκεια του δίσκου που παρ' όλο που έχει μέσα Anesthetize και Fear of A Dark Planet είναι και πάλι μικρότερος απο τον μέσο Porcupine Tree δίσκο και περισσότερο ακόμα σε αριθμό κομματιών (όχι οτι έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό)...
Ως ήχος ακολουθά την τροπή που πήραν οι PT απο το In Absentia, δηλαδή με τον κύριο ρόλο να έχει ο βαρύς ήχος και distortion riffs φυσικά όμως με τις διαρκείς εναλλαγές σε φευγάτες μελωδίες και ambient-οειδή σημεία, για να ακολουθήσει μετά ξανά η κλιμάκωση (λογική που κυριαρχεί στους Tool). Γενικά όμως είναι αρκετά πιο "ελαφρύ" απο το Deadwing, εξίσου όμως σκοτεινό, με πολύ πιο χαώδη λογική... Οι κιθάρες με τα χαρακτηριστικά και άψογα effects του Wilson, ο Edwin στο μπάσο να δίνει πολύ ωραίες, διακριτικές μπασογραμμές και να συμπρωταγωνιστεί με τον Barbieri στην δημιουργία της ατμόσφαιρας (αν και νομίζω στα πιο ήρεμα σημεία ο ζυγός κλίνει καθαρά υπέρ των πλήκτρων), και ο Gavin Harrison για άλλη μια φορά να κάθεται στους αγαπημένους μου drummers συνεχίζοντας και επεκτείνοντας το έργο του (επίσης εκπληκτικού) προκατόχου του με το φοβερά μελωδικό στύλ παιξίματός του.
Στο βασικό μέρος τώρα, συνθετικά... Ο δίσκος δεν κατάφερε να μου προκαλέσει εντύπωση σαν σύνολο, δεν τον βρήκα ας πούμε όσο δυνατό και όσο δημιουργικό θα ήθελα. Εξηγώ: Δεν βρήκα riff που να μου κόλλησε στο μυαλό και να αναρωτιέμαι πως γράφονται (βλ. Wedding Nails, IS... NOT), ή κάποιο σημείο που να τραγουδά ο Wilson και να θέλω να το τραγουδάω ξανά και ξανά (βλ. Blackest Eyes, Lightbulb Sun). Ακολουθά την πιο χαώδη λογική του Sky Moves Sideways όμως σε πιο βαριά, σκοτεινή και λιγότερο φευγάτη έκδοση. Παρ' όλα αυτά όμως, δεν το λάτρεψα όπως λάτρεψα το Sky..., γιατί δεν με τράβηξαν τόσο οι μελωδίες, για κάποιον λόγο δεν χάνομαι όσο θα ήθελα. Μου φαίνεται πως περιέχει αναμασημένες ιδέες και οτι σε σημεία ο Wilson τραβάει κάπως απο τα μαλλιά τα κομμάτια για να βγούν...
Γενικά μου έδωσε την εντύπωση λίγο βεβιασμένης κυκλοφορίας, άνετα κατ' εμέ θα μπορούσε να είναι EP ο δίσκος! Και κοιτώντας λίγο πιο γενικά, το βρίσκω λογικό: Ο Wilson διατηρεί τουλάχιστον 5-6 διαφορετικά projects πέραν των Porcupine στα οποία παίζει βασικό ρόλο, χωρίς να μετρήσω τις συνεργασίες απο καιρό σε καιρό! Νομίζω λοιπόν πως είναι φυσιολογικό μετά να μην μπορεί να βγάλει κάτι που να είναι "φρέσκο"! Η γνώμη μου είναι τελικά πως θα πρέπει να μαζευτεί λίγο, και να συγκεντρώσει την δυναμική του και τις ιδέες του στους Porcupine. Και σε περίπτωση που θέλει να κάνει κάτι διαφορετικό, φυσικά θα είναι πολύ ωραία μια κυκλοφορία απο ένα project που θα φτιάξει, αλλά όχι να φτάνει στην (παλι κατ'εμε) υπερβολή που έχει φτάσει...
Φυσικά όπως είπα κακό δεν τον θεωρώ! Αλλά καθαρά προσωπικά θα προτιμούσα να δώσω τα λεφτά μου σε κάποιο προηγούμενο τους που θα μου δώσει πολά περισσότερα...
Αν μου έρθει κάτι παραπάνω θα συμπληρώσω αργότερα...
