Λοιπόν επέστρεψα μετά την παρουσίαση, να κάνω και μια δισκοκριτική...
Μπορώ να πω ότι με δυσκόλεψε να ''απομνημονεύσω'' κάπως κάθε κομμάτι του άλμπουμ όπως μπορούσε να γίνει στις 5 τελευταίες τους δισκογραφικές δουλειές...και αυτό γιατί ο δίσκος είναι πιο πλούσιος σε σύνθεση και θέλει περισσότερα ακούσματα...
Κιθάρες βαριές...πιο πάνω στην παραγωγή από το paradise lost...
Συνδιασμός και της σκοτεινής πλευράς αλλά και της μελωδικότητας...που ξέρουμε...
Εναλλαγές που μπορεί να μην τις περιμένεις μέσα στο κομμάτι....
Η Lead του Greg ζωγραφίζει πίσω από τον ρυθμό...
Όσο πιο πολύ το ακούω τόσο πιο πολύ μου αρέσει και για αυτό δεν βιάστικα να τον κρίνω από την αρχή...
Συνοψίζοντας...είναι μια φυσική συνέχεια του paradise lost,όχι κάτι καινούριο, αλλά αρκετά βήματα πιο μπροστά...και σαν συνθέσεις και σαν σύνολο καθώς περιέχει αρκετά στοιχεία του παρελθόντος και όχι μόνο από τις τελευταίες τους δουλειές...
Τα υπόλοιπα δεν μπορούν να εκφραστούν στο ''χαρτί'' αλλά μόνο στο άκουσμα...